علامه مجلسي در کتاب بحار گفته شيخ شرف الدين در کتاب کنزالفوائد آورده که شيخ مفيد در کتاب غيبت روايت کرده بسند خود از ابيحمزه ثمالي که او گفته روزي در خدمت حضرت امام محمد باقر عليه السلام بودند چون حضار از مجلس متفرق شدند بمن فرمود يا اباحمزه از چيزهائيکه خداي تعالي ختم فرموده و از قضاي او گذشته بطوري که تغيير و تبديل در آن نباشد قيام قائم عليه السلام ما است هر که در آن شک کند با کفر و ارتداد خدا را ملاقات ميکند بعد از آن فرمود پدر و مادرم فداي کسي باد که نامش نام من و کنيه‌اش کنيه منست او امام هفتيمن است بعد از من بپدرم قسم ميخورم که او زمين را پر از عدل کند چنانکه پر از جور گرديده پس فرمود يا اباحمزه هر که او را بيابد و باو منقاد شود بطوري که بمحمد و علي انقياد کرده بدرستي که بهشت مر او را واجب شود و هر که او را انقياد ننمايد خداي تعالي بهشت را بر او حرام کند بعد از آن فرمود حمد مر خداي را که قول او در قرآن مجيد که فرموده ان عده الشهور عند الله اثني عشر شهرا في کتاب الله گفته‌هاي مرا واضح و روشن و آشکار گردانيده زيرا مراد آن اينست که عدد ماهها در نزد خدا دوازده است شناختن آنها دين قائم است و ملت

محکم است.

پس اگر مشهور عبارت باشد از ربيع و صفر و مثل آن و شهر حرام عبارت باشد از محرم و ذيحجه و رجب و ذيقعده معرفت آنها دين قائم و ملت محکم نباشد چرا که يهود و نصاري و مجوس و ساير ملل هم آنها را مي شناسند و نامهاي آنها را مي شمارند در اين حکم نباشد.

پس مراد از آنها امامان دوازده باشد و مراد از شهر حرام اميرالمؤمنين عليه السلام و سه نفر از اولاد او علي بن الحسين عليه السلام و علي بن موسي و علي بن محمد عليه السلام است.

که در اسم با او شريکند زيرا خداي تعالي اين را از نام خود مشتق کرده است که علي عليه السلام باشد چنانکه نام پيغمبر صلي الله و عليه و آله را که محمد صلي الله و عليه و آله است از نام خود که محمود است مشتق فرموده است و به اين سبب آنها را حرمت و احترام مي باشد.