علامه مجلسي روايت کرده در کتاب بحار از شيخ صدوق از کتاب اکمال الدين بسند خود از اصبغ بن نباته که گفت در خدمت مولاي خود اميرالمومنين ع رفتم او را مهموم ديدم و ديدم که چوبي در دست داشت و آهسته آهسته بر زمين ميزند عرض کردم يا اميرالمومنين ميبينم سر چوب را آهسته از روي تفکر بر زمين ميزنيد آيا بان راغب شده ايد فرمود بخدا قسم که هرگز بزمين دنيا رغبت نکرده‌ام لکن تفکر ميکنم در امر مولودي که يازدهمين از اولاد منست و نامش مهدي است زمين را پر از عدل کند چنانکه پر از جور شده او را حيرتي و غيبتي ميشود که در آن بعض اقوام گمراه شوند و يا ره هدايت يابند عرض کردم يا اميرالمومنين اين امر خواهد شد فرمود آري يا اصبغ ايشان برگزيدگان اين امتند که با نيکوکاران اين عترت خواهند بود عرض کردم بعد از آن چه ميشود فرمود هر چه خدا خواهد ميکند زيرا خدا را ارادت و نهاييات غايات باشد و اين حديث را شيخ صدوق بسند ديگر از نضر بن ابي السري از آن حضرت روايت کرده - و شيخ طوسي در کتاب غيبه بسند خود از ثعلب روايت کرده و نيز بسند ديگر آن را از ثعلب روايت نموده.