بدانکه مراد از توقيع در اين مقام دست خطي باشد که از حضرت صاحب الامر عجل الله فرجه بيرون آمده در جواب سوال سائلين يا آنکه ابتداء بدون سوال خارج شده و چون ملاقات آن بزرگوار در باب احکام شرعيه و غير آن بر وجه مکاتبه واقع شده نه بر وجه مخاطبه و مشافهه لهذا علماي اعلام رضوان الله عليهم الي يوم القيامه اعتماد تام در ضبط آنها نموده اند و اطلاق لفظ توقيع هم در کلام ايشان مثل اين که مي گويند در توقيع فلان و فلان وارد شده محمود بر اين دست خط مي شود اگر چه صدور دست خط از ساير ائمه ع هم بسيار شده و در مطاوي کلمات سابقه اشاره يا ذکر جمله از کن توقيعات گذشت و مقصود در اين فصل هم ذکر جمله ديگر از آنها مي باشد نه استيفاء جميع آنها تا آنکه خروج از وضع کتاب لازم نيايد و غرض از ذکر اين بعض بعلاوه فايده علميه تاکيد در اثبات وجود فايض الجود آن بزرگوار است زيرا که مکتوب بدون کاتب بلکه مطلق اثر بدون موثر نشايد و چون وضع کتاب بر لسان فارسي و ذکر عبارت توقيع و ترجمه موجب تطويل بود اقتصار بذکر ترجمه نموديم و آنچه غرض بذکر آنها تعليق يافته چند نوع است: نوع اول توقيعاتي است که در جواب مسائل حميري خارج شده. مجلسي عليه الرحمه در کتاب بحار روايت کرده از شيخ طوسي قدس سره در کتاب غيبت از ابن نوح ابوالحسن بن داود از خطا حمد بن ابراهيم نوبختي که بامر شيخ ابوالقاسم حسين بن روح در جواب مسائل محمد بن عبدالله بن جعفر حميري نوشته شده سائل پرسيده بود که در کتاب ثواب القرآن في الفرايض و غير آن روايت شده که عالم (ع) فرموده عجب دارم از کسي که در نمازش انا انزلناه را نمي خواند چگونه نمازش مقبول مي شود. و نيز روايت شده که خوب و افضل نمي شود نمازي که در آن قل هو الله خوانده نشود و نيز راوايت شده که هرکسي در نمازهاي واجبي سوره همزه بخواند دنيا را داده مي شود آيا با اين حال جايز است که نمازگذار سوره همزه را بخواند و آن دو سوره را ترک کند با آنکه در خصوص آنها روايت شده که نماز، مقبول و افضل نمي شود مگر با آنها.