1- ابن بابويه، از محمد بن علي ماجيلويه، و احمد بن محمد بن يحيي عطار نقل کرده است که گويند: حسين بن علي نيشابوري از ابراهيم بن محمد بن عبد الله بن موسي بن جعفر - عليه السلام -، از سياري، از قول نسيم خدمتگزارو ماريه نقل کرده که: به هنگام تولد، حضرت صاحب الزمان - عليه السلام - با دو زانويش به زمين آمد و دو انگشت سبابه خود را به سوي آسمان بلند کرده و عطسه اي کرد و فرمود: الحمد لله رب العالمين و صلي الله علي محمد و آله ستمگران پنداشته اند که حجت الهي از بين رفتني است اگر به ما اجازه سخن گفتن داده شود شک برطرف مي شود.

2- ابراهيم بن محمد بن عبد الله از نسيم خادم حضرت عسکري - عليه السلام - نقل مي کند که: يک شب بعد از تولد حضرت صاحب الزمان - عليه السلام - به ديدار آن حضرت رفتم، درحضور آن بزرگوار عطسه اي کردم، فرمود: خداوند تو را رحمت کند. من از فرمايش حضرت خوشحال شدم، به من فرمود: آيا در مورد عطسه به تو بشارت بدهم؟



[ صفحه 59]



گفتم: بفرمائيد. فرمود: نشان آنست که تا سه روز از مرگ در امان مي باشي.



[ صفحه 60]