بازگشت

حضرت ادريس


طبق عقيده برادران اهل سنت حضرت ادريس نيز زنده است و در آسمانهاست، آنها علاوه بر احاديث فراواني که به اسناد خود نقل کرده اند به آيه شريفه و رفعناه مکانا عليا [1] نيز استناد مي کنند که مي فرمايد: ما او را به جايگاهي بس بلند بالا برديم. فريد وجدي [2] و ابن مسعود، او را با الياس يکي دانسته اند [3] و



[ صفحه 101]



شايد منشا اين قول تورات باشد که از صعود ايليا به آسمانها سخن گفته است [4] و جالبتر اينکه در آخرين فراز تورات از نزول وي پيش از قيامت سخن به ميان آمده است [5] که مي توان آن را با زمان ظهور حضرت ولي عصر (عج) منطبق دانست. زنده بودن حضرت ادريس از نظر شيعه مسلم نيست. مرحوم علامه طباطبائي پس از نقل چند روايت در مورد صعود حضرت ادريس به آسمانها، آنها را جزء اسرائيليات دانسته است. [6] .

از مطالب فوق نتيجه مي گيريم که از نظر شيعه دو نفر از پيامبران به طور مسلم زنده است:

1 - حضرت عيسي، که صريح قرآن کريم است.

2 - حضرت خضر، که از نظر روايات قطعي است. ولي از نظر برادران اهل سنت چهار نفر از پيامبران زنده است:

1 - حضرت عيسي

2 - حضرت خضر

3 - حضرت الياس

4 - حضرت ادريس آنها مي گويند که: عيسي و ادريس در آسمانها، و الياس



[ صفحه 102]



و خضر در زمين مي باشند و مي گويند که: خضر موکل درياها و الياس موکل خشکيهاست و هر دو همه ساله در مراسم حجت شرکت نموده، در آنجا با يک ديگر ديدار مي کنند. اگر چه زنده بودن الياس و ادريس از نظر شيعه مسلم نيست، ولي چون از نظر سني ها قطعي و ترديد ناپذير است، [7] براي ما نيز محل استشهاد مي باشد، زيرا اعتراض کننده ها بر طول عمر حضرت ولي عصر (عج) منحصرا از برادران اهل سنت مي باشند و هرگز احدي از شيعيان در اين مسئله ترديد نکرده است، از اين رهگذر مي توانيم در برابر آنها بگوئيم: به نظر شما چهار نفر از پيامبران هنوز زنده هستند و کوچکترين آنها حضرت عيسي است که در آستانه دو هزار سالگي است و بزرگترين آنها حضرت خضر است که از مرز شش هزار سالگي گذشته است، و هرگز در مورد آنها ترديدي به خود راه نمي دهيد، پس چگونه است که در مورد حضرت ولي عصر (عج) دچار ترديد مي شويد.


پاورقي

[1] سوره مريم آيه 56.

[2] قاموس قرآن ج 1 ص 106.

[3] الميزان، ج 17 ص 159.

[4] عهد عتيق، کتاب دوم پادشان، باب 2 بندهاي 1 و 11.

[5] عهد عتيق، ملاک نبي، باب 4 بند 5.

[6] الميزان، ج 14 ص 71.

[7] الامام الثاني عشر، ص 60.