ما بر اساس معتقدات ديني خود، مرگ را بر خلاف طبيعت نمي دانيم بلکه معتقديم آفريدگار جهان در ناموس خلقت براي هر موجود زنده، مرگ مقدر کرده است و همه زندگان روزي خواهند مرد [1] و در نتيجه عمر جاويدان به معناي واقعي کلمه از ديدگاه عقايد مذهبي براي هيچ آفريده اي ممکن نيست ولي زيست شناسان مي گويند: عمر



[ صفحه 20]



جاويدان بر خلاف طبيعت نيست بلکه مرگ بر خلاف طبيعت است. آنها مي گويند: هر سال بطور متوسط 600 ميليون نفر از مردم روي زمين مي ميرد، و در عين حال در مورد يکايک آنها اين پرسش مطرح است که فلاني چرا مرد؟ ولي هرگز در طول زندگي خود با اين پرسش روبرو نشده ايد که فلاني چرا زنده است؟. دليل اين پرس و جو آنست که مرگ دليل مي خواهد نه ادامه حيات، و به اصطلاح مرگ بر خلاف طبيعت است نه عمر جاويدان. زيست شناسان معتقدند: مرگ از قوانين حتمي جهان نيست، زيرا مرگ، نه مولود طول عمر است و نه نتيجه پيري، بلکه يک نوع بيماري است که مي توان با رعايت قوانين بهداشتي آن را مهار کرد. آنها مي گويند: در امکان عقلي عمر جاويدان هيچ ترديدي نيست و آزمايش هاي گوناگون امکان عقلي آن را اثبات کرده است، آنچه مورد ترديد است امکان عملي آنست. يعني آيا واقعا روزي فرا خواهد رسيد که انسان عملا به عمر جاويدان دست بيابد يا نه؟ زيست شناسان پاسخ آن را هم مثبت مي دانند و مي گويند: براي رسيدن به عمر جاوداني بايد موانع رواني هم از ميان برداشته شود. ما اکنون آن قدر به مرگ عادت کرده ايم که عمر جاوداني را نمي توانيم باور کنيم، اين طرز تفکر بايد از بين برود. در اينجا لازمست اين نکته را هم اضافه کنيم که از نظر زيست شناسان عمر جاويدان هم بي پايان نيست، بلکه حد اکثر آن از



[ صفحه 21]



صد هزار سال تجاوز نمي کند [2] که در اين صورت با آيات قرآني هم منافاتي نخواهد داشت.