اگر از همه مطالب ياد شده چشم بپوشيم و فرضا عمر طولاني را از نظر علمي غير ممکن تصور کنيم و پيري را يک قانون مسلم و اجتناب ناپذير جهان طبيعت فرض کنيم، باز هم در عقيده خود پا بر جا هستيم و طول عمر حضرت مهدي (عج) را کاملا قابل پذيرش مي دانيم، زيرا در اين صورت امتداد زندگي حضرت نوح و عيسي و مهدي (ع) در هزاران سال يک معجزه خواهد بود که قوانين خلقت در اين موارد خاص (بنابر فرض بالا) تعطيل شده است. و نمونه هاي آن نيز در گذشته بسيار



[ صفحه 88]



اتفاق افتاده است. و قرآن کريم دهها مورد را ياد آور مي شود که خداوند توانا براي حفاظت از وجود مقدس پيشواي معصومي که براي رهبري امت برگزيده است، برخي از مقررات جهان طبيعت را از کار انداخته است، که به چند نمونه از آنها اشاره مي کنيم:

1 - براي حفاظت از جان ابراهيم: آتش را بر آن حضرت سرد و سلامت قرار داد. [1] .

2 - براي حفاظت از جان موسي، دريا را شکافت. [2] .

3 - براي حفاظت از جان عيسي، ديگري را بصورت او انداخت او را باسمانها برد. [3] .

4 - براي حفاظت از جان پيامبر (ص) ديدگان مردم شمشير به دستي را که در اطراف خانه اش براي کشتن او صف کشيده بودند از کار انداخت و آنها بر خلاف قانون طبيعت پيامبر را نديدند. [4] آيا از نظر تعطيل شدن قوانين طبيعت و نواميس خلقت، طول عمر يک انسان مهمتر است يا تاثير نکردن آتش سوزان در گوشت و پوست يک انسان؟! [5] طول عمر يک انسان شگفت انگيزتر است يا انباشته شدن آبها چون کوهي بلند و شکافته شدن ميان آن براي گذشتن موسي و قوم او؟! طول عمر يک انسان اعجاب انگيزتر است يا بالا رفتن انسان خاکي



[ صفحه 89]



به سوي آسمانها؟! خداوندي که مطابق حکمت بالغه اش دهها مرتبه قوانين طبيعت را براي حفظ جان شخصيتهاي الهي تعطيل کرده است، چه اشکالي دارد که يک بار هم براي حفظ جان رهبر بزرگوار و حجت پروردگاري که او را براي نجات بشريت، گسترش عدل و داد، و ريشه کن ساختن کاخهاي ظلم و استبداد ذخيره کرده است و نويد ظهورش را توسط پيامبران بزرگ داده است، تعطيل کند و شيوه حکيمانه اش را ادامه دهد.؟



[ صفحه 91]