دکتر الکسيس کارل زيست شناس معروف فرانسوي ضمن



[ صفحه 54]



آزمايش که درباره قلب يک مرغ انجام داده و آن را در فضائي آغشته با مواد غذائي کامل نگهداشته است به يک نتيجه بزرگ دست يافته، و آن اينکه: گذشت زمان کوچکترين اثر ضعف و ناتواني در آن قلب به وجود نياورد. دانشمندان آزمايشهاي مکرر الکسيس کارل در ژانويه 1912 ميلادي، استنباط کردند که اگر مواد غذائي لازم و تمام احتياجات يک موجود زنده به او برسد، گذشت زمان کوچکترين اثر ضعف و پيري در آن به وجود نخواهد آورد. [1] دکتر ژرژ کليبز از اساتيد دانشگاه هال در آلمان، گياتهي را که بيش از دو هفته عمر نمي کند مورد آزمايش قرار داد و آن را در شرائط خاصي ترتيب کرد تا عمر اين گياه را به 6 سال رسانيد. اين آزمايش مانند آنست که عمر انسان را به 10000 سال برسانيم. [2] آزمايشهائي روي حشره ميوه بعمل آمده و عمر آنها را به 900 برابر رسانيده است، اگر اين آزمايشها در روي انسان با موفقيت انجام يابد، بايد حد اقل 70000 سال زندگي کند. [3] دانشمنداني که دانش و تخصص آنها مورد اعتماد است از آزمايشهاي مکرر خود نتيجه گرفته اند که: همه بافتهاي جسم يک انسان تا بي نهايت قابليت بقا دارد و اگر عواملي رشته عمر انسان را قطع نکند او



[ صفحه 55]



مي تواني هزاران سال زنده بماند. [4] .

ولي گروهي از جرونتولوژيستها معتقدند که مرگ را چند سالي مي توان به تاخير انداخت ولي براي هميشه نمي توان آن را از ميان برد، زيرا بر اساس قانون دوم ترموديناميک، آنتروپي (قدرت تبديل انرژي حرارتي به انرژي مکانيکي) هر دستگاه با گذشت زمان رو به زوال است: کل من عليها فان و يبقي وجه ربک ذو الجلال و الاکرام [5] .