زيست شناسان پس از موفقيتهاي چشمگيري که در صحنه مبارزه با پيري به دست آوردند در صدد بر آمدند که با دشمن ديرينه بشر مرگ دست و پنجه نرم کند. اگر چه بر اساس معتقدات مذهبي مرگ را براي هر موجود زنده اي اجتناب ناپذير مي دانيم [1] ولي دانشمندان زيست شناس با تلاشي بي نظير به مبارزه با مرگ برخواسته مي گويند: مي توان مرگ را يک بيماري دانست و لزومي ندارد که اين بيماري کشنده باشد. آنها مي گويند: آنچه امروز سبب مرگ مي شود انواع بيماريها است که تا کنون پزشکان و زيست شناسان به شناختن 45 هزار نوع آن موفق شده اند. [2] دانشمندان پس از شناختن هر بيماري، آن را ريشه يابي کرده، علل و موجبات بروز آن را به دست مي آورند، و راه را براي کشف درمان و معالجه آن هموار مي سازند. شايان توجه است که تا کنون در ميان 45 هزار بيماري شناخته شده، از پيري به طور خاص نامي در ميان نيست و تا کنون حتي يک مورد هم مرگ به دليل خاص پيري واقع نشده است. [3] رابرت نيلسون مي گويد: مرگ را مي توان يک بيماري



[ صفحه 53]



دانست و هرگز لزومي ندارد که اين بيماري کشنده باشد. سپس اضافه مي کند که: اکثر اوقات به هنگام مرگ 99 در صد جسم انسان، از جمله مغز او، زنده است و فقط تعداد کمي از سلولها از بين مي رود. از اين رو اگر بيمار را به عوض اينکه مطابق مرسوم بدست متصديان کفن و دفن بدهيم، او را به دست پزشک متخصصي بسپاريم که به روشهاي دانش کريونيک آشنائي کافي دارد، او خواهد توانست به کمک روشهاي خاصي که ضرري به اندامهاي بيمار نمي رساند، منجمد ساخته، او را در کپسولي بنام کپسول آخرت حفط کند، به اميد روزي که او را به زندگي دوباره بازگردانند. رابرت نيلسون در پايان به صراحت اعلام مي کند که علم کريونيک با سنگ دلترين و آشتي ناپذيرترين دشمن انسان يعني مرگ به مبارزه بر مي خيزد. [4] پروفسور دلگادو استاد دانشگاه يال آمريکا، اظهار اميدوار کرد که علم پزشکي در عصر فضا بتواند مرگ را شکست دهد. [5] .