بازگشت

حديث سدير صيرفي و غيبت امام زمان


نيز در کمال الدين است که سدير صيرفي گفت: من و مفضل بن عمر و ابو بصير و ابان بن تغلب بحضور امام جعفر صادق عليه السلام شرفياب شدم. ديدم حضرت روي زمين نشسته و عبائي بي يقه پوشيده، که آستينهايش کوتاه بود، و در آنحال مانند پدر فرزند مرده جگر سوخته گريه ميکرد و آثار حزن از رخسار مبارکش پيدا بود بطوريکه رنگش تغيير کرده بود و در حاليکه کاسه چشمش پر از اشک بود، ميفرمود: اي آقاي من غيبت تو خواب را از من ربوده و لباس صبر بر تنم تنگ نموده و آرامش جانم را سلب کرده. اي آقاي من غيبت تو مصائب مرا باندوه ابدي که يکي بعد از ديگري از ما را ميربايد، و جمع ما را بهم ميزند، کشانده است. من با شک چشم و ناله هاي سينه ام که از مصائب و بلاهاي گذشته دارم نمي نگرم، جز اينکه در نظرم بزرگتر و بدتر از آنها مجسم ميگردد. سدير ميگويد: از اين امر عظيم و ناله هاي جانگدار هوش از سر ما پريد و دل ما از جا کنده شد و پنداشتيم که مصيبت بزرگي براي حضرت روي داده است. من عرض کردم: اي فرزند بهترين مردم روي زمين خدا ديدگان شما را نگرياند. براي چه اينطور سيلاب اشک از ديدگانت فرو ميريزد؟ و چه چيز باعث اين مصيبت گشته است؟. حضرت آه سختي کشيد که از اثر آن شکم مبارکش برآمده و بشدت حالش



[ صفحه 485]



تغيير کرد آنگاه فرمود: امروز صبح در کتاب جفر [1] مينگريستم. اين کتاب مشتمل است بر علم مرگها و بلاها و مصائب، و علم گذشته و آينده تا روز قيامت که خداوند متعال بمحمد و امامان بعد از او ارزاني داشته است. در آن کتاب ديدم که نوشته قائم ما متولد ميگردد و غيبت مينمايد. غيبت او طولاني ميشود و عمرش بطول ميانجامد. در آن زمان اهل ايمان امتحان ميشوند و بواسطه طول غيبتش شک و ترديد در دل آنها پديد ميايد و بيشتر آنها از دين خود بر ميگردند و رشته اسلام را از گردن خود بيرون مياورند، با اينکه خداوند ميفرمايد: و کل انسان الزمناه طائره في عنقه [2] .



[ صفحه 486]



يعني: رشته عمل هر کس را بگردن خودش انداخته. از مطالعه اينها رقت گرفتم و انوده بر دلم مستولي گرديد. عرضکردم: يابن رسول الله ما را نيز در اطلاع قسمتي از آنچه در اين باره ميدانيد سهيم نموده سرافراز فرمائيد. فرمود: خداوند متعال سه چيز را که در مورد پيغمبران عملي ساخت، در خصوص قائم ما نيز عملي ميسازد: ولادت او را مانند ولادت موسي و غيبتش را چون غيبت عيسي و طول عمرش را بسان طول عمر نوح مقدر فرموده، و سپس طول عمر بنده صالح خدا، خضر پيغمبر را دليل طول عمر آن حضرت قرار داده است. عرضکرديم: يابن رسول الله علل اين معاني را که فرمودي براي ما شرح بده فرمود:


پاورقي

[1] محدث قمي (ره) در سفينة البحار مي نويسد:

شيخ بهائي در شرح اربعين فرموده: اخبار بسياري رسيده که پيغمبر اکرم (ص) دو کتاب باملاء اميرالمومنين عليه السلام بنام جفر و جامعه باقي گذارده که آنچه تا روز قيامت پديد مي آيد در آن است.

شيخ کليني در کافي روايات بسياري از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام نقل کرده که آن دو کتاب نزد حضرت امام زمان (ع) است. آن دو کتاب پيوسته در نزد ائمه بوده و هر امامي آنرا از امام پيش از خود بارث مي برده. محقق مشهور مير سيد شريف جرجاني گرگاني در کتاب شرح مواقف در مبحث تعلق علم واحد بدو معلوم گفته که: جفر و جامعه دو کتابي از علي کرم الله وجهه بوده. حضرت در آن کتابها حوادثي را که تا انقراض جهان پديد مي آيد آورده است. آن دو کتاب نزد امامان اولاد او بوده، آنرا مي شناختند و بر وفق آن حکم مي کرده اند. در عهد نامه اي که حضرت رضا عليه السلام براي مامون نوشته از بودن اين کتاب در نزد اهل بيت نيز سخن بميان آورده است.

بايد دانست که برخي از علماي متعصب اهل تسنن، موضوع کتاب جفر را دستاويز قرار داده و چنين پنداشته اند، که شيعه قرآن را ناقص مي داند، و ائمه بعضي از احکام دين را از آن مي گرفته اند، در صورتيکه قرآن بنظر شيعه هيچ نقصي ندارد و کمال و مکمل است و کتاب جفر و جامعه مشتمل بر يک سلسله دستورات خاص و اسرار مخصوص به اهل بيت (ع) بوده که هر امامي بر وفق آن عمل ميکرده است.

[2] سوره ي اسراء آيه 14.