شيخ صدوق در کتاب اعتقادات مينويسد: اعتقاد ما درباره رجعت صحيح است. بدليل اين آيه شريفه قال الله تعالي: الم تر الي الذين خرجوا من ديارهم و هم الوف [1] و داستان عزيز پيغمبر که صد سال بعد از مرگش خداوند او را زنده کرد قال الله تعالي: او کالذي مر علي قريه و هي خاويه علي عروشها [2] که خداوند در سوره بقره ضمن اين آيه شرح داده است و مانند داستان برگزيدگان قوم حضرت موسي که خداوند ميفرمايد: ثم بعثناکم من بعد موتکم لعلکم تشکرون يعني شما را بعد از مرگتان دوباره زنده گردانيديم تا شکر خدا را بزبان آوريد ترجمه آن نيز قبلا گذشت درباره عيسي (ع) مي فرمايد. و اذا يحيي الموتي باذني يعني: عيسي باجازه



[ صفحه 1229]



من مرده را زنده ميکند. تمام مردگاني که عيسي باذن خداوند زنده کرد بدنيا برگشتند و داستان آنها معروف است. و مانند اصحاب کهف که مدت سيصد و نه سال در غار خود بخواب رفتند، سپس خداوند آنها را بيدار نمود و بدنيا بازگشتند، چنانکه داستان ايشان معروف است و قرآن مجيد هم گواهي ميدهد. اين گونه رجعت ها که طي آن مردمي در امتهاي پيشين از اين جهان ديده فرو بستند و دوباره زنده شدند بسيار است، و پيغمبر صلي الله عليه و آله فرمود آنچه در اين امت است طابق النعل بالنعل مثل همانهاست که در امتهاي پيشين وي داده است. بنابراين اصل، لازم است که رجعت نيز در اين امت باشد. من بزودي کتاب مستقلي در رجعت خواهم نوشت و کيفيت رجعت و دليل هاي اثبات آنرا روشن خواهم ساخت. اعتقاد به تناسخ باطل است، هر کس عقيده به تناسخ داشته باشد، کافر است، زيرا اعتقاد به تناسخ مستلزم ابطال بهشت و دوزخ است.