و نيز کليني در کتاب کافي از ابوبصير از امام ششم عليه السلام روايت ميکند که بانحضرت عرضکردم: معني آيه شريفه چيست: و اقسموا بالله جهد ايمانهم لا يبعث الله من يموت، بلي وعدا عليه حقا و لکن اکثر الناس لا يعلمون [1] .



[ صفحه 1212]



يعني: با اصرار زياد بخداوند قسم خوردند که خداوند مرده را زنده نمي گرداند. ولي خداوند مرده را زنده مي کند. اين وعده راست خدا است ولي اکثر مردم نمي دانند. حضرت فرمود: اي ابوبصير درباره اين آيه چه عقيده داري؟ عرضکردم آنچه من ميدانم اينست که مشرکين عقيده داشتند و براي پيغمبر قسم ميخوردند که خداوند مردگان را زنده نمي گرداند. حضرت فرمود: اف بر کسي که اين عقيده را دارد. حضرت فرمود: از آنها سوال کن آنها بخداوند يگانه سوگند ميخوردند يا به لات و عزي؟ [2] عرضکردم: قربانت گردم مرا در جريان امر بگذار حضرت فرمود: اي ابوبصير هر گاه قائم ما قيام کرد، خداوند گروهي از شيعيان ما را که سر دسته شمشيرشان را بر روي دوش داشته باشند، از قبرهاشان برانگيخته نموده بسوي قائم ميفرستد. چون اين خبر بجمعي از شيعيان که هنوز نمرده اند ميرسد بيکديگر ميگويند فلان و فلاني و فلاني از قبرهاي خود بيرون آمده و هم اکنون با قائم هستند. وقتي اين خبر بگوش مردمي از دشمنان ميرسد، ميگويند: اي جماعت شيعه چقدر شما دروغگو هستيد اين دولت شما است، با اين وصف شما در اين دولت هم دروغ ميگوئيد نه بخدا قسم اين اشخاص زنده نشده اند و تا روز قيامت زنده نميشوند. خداوند هم زبانحال آنها را در اين آيه و اقسموا بالله جهد ايمانهم. حکايت فرموده است. در تفسير عياشي از ابوبصير هم اين حديث آمده است. مولف سيد بن طاوس در کتاب سعد السعود از کتاب ما نزل من القرآن في اهل البيت تاليف شيخ مفيد بسند خود اين روايت را از حضرت صادق و حضرت باقر عليهما السلام نيز نقل کرده است.



[ صفحه 1213]