کليني در کافي از حسن بن شاذان واسطي روايت کرده که گفت: نامه اي بخدت حضرت امام رضا عليه السلام نوشتم و از ناسازگاري و تعدي مردم واسط که از پيروان عثمان بودند، و بمن آزار ميرساندند، شکايت نمودم. حضرت بخط مبارک مرقوم فرموده بودند که: خداوند جل ذکره از دوستان خود عهد و پيمان گرفته که در دولت باطل صبر پيشه سازند، بنابراين تو هم بحکم پروردگارت صبر کن، که چون سرور مردم قيام کند پيروان باطل را از قبر بيرون آورده انتقام دوستان مظلوم ما را از آنها بگيرد در آنموقع است که آنها مي گويند: من بعثنا من مرقدنا هذا ما وعد الرحمن و صدق المرسلون [1] يعني: چه کسي ما را از گورمان بيرون آورد؟ اينست آن روزي که خداوند وعده داده و فرستادگان خداوند راست گفتند. شيخ صدوق در کتاب من لا يحضره الفقيه بسند خود از موسي بن عبد الله نخعي از امام علي النقي عليه السلام زيارت جامعه را روايت کرده تا آنجا که حضرت اين فقره از زيارت مزبور را خواندند: و جعلني ممن يقتص آثارکم و يسلک سبلکم



[ صفحه 1211]



و يهتدي بهداکم و يحشر في زمرتکم و يکر في رجعتکم و يملک في دولتکم و يشرف في عافيتکم و يمکن في ايامکم و تقر عينه غدا برويتکم يعني خداوند مرا از آنان قرار دهد که از آثار شما اهلبيت عصمت پيروي مي کند، و از راه شما ميرود، و با هدايت شما هدايت ميبايد، و در جمعيت شما برانگيخته مي گردد، و در رجعت با شما بدنيا بازگشت ميکند، و و دولت شما برياست و دولت ميرسد، و در را حتي شما بشرافت نائل مي گردد، و در روزگار دولت شما قدرت بهم ميرساند، و فردا چشمش با ديدن شما روشن مي شود. و در زيارت وداع فرمود: و مکنني في دولتکم و احيانا في رجعتکم يعني: خداوند مرا در دولت شما آل محمد قدرت دهد، و بهنگام بازگشت شما بدنيا زنده کند. در تهذيب شيخ طوسي اين روايت هم از صدوق نقل شده. نيز در تهذيب شيخ از صفوان بن مهران جمال از حضرت صادق عليه السلام روايت مي کند که در زيارت اربعين فرمود: و اشهد اني بکم مومن و بايابکم موقن بشرايع ديني و خواتيم عملي يعني: من گواهي ميدهم که مومن بشما هستم و باحکام دين خود و پايان اعمالم يقين برجعت شما دارم. و هم صدوق در من لا يحضره الفقيه از حضرت صادق عليه السلام روايت مي کند که فرمود: کسيکه ايمان برجعت ما ندارد و متعه عقد موقت را جلال نداند از ما نيست [2] .