مفضل گفت: آقا خانه مهدي در کجا خواهد بود و مومنين در کجا جمع



[ صفحه 1159]



شوند؟ فرمود: مقر سلطنت وي شهر کوفه است و محل حکومتش مسجد جامع کوفه و بيت المال و محل تقسيم غنائمش مسجد سهله واقع در زمينهاي صاف و مسطح و روشن نجف و کوفه است. عرضکرد: آقا همه اهل ايمان در کوفه خواهند بود؟ فرمود: آري و الله. در آنروز تمام مومنين يا در کوفه و يا در حوالي کوفه مي باشند، زمين آن بمساحت جولانگاه اسبي بدو هزار درهم ميرسد. اکثر مردم آرزو دارند که کاش ميتوانستند يک وجب از زمين سبع را بيک وجب شمش طلا بخرند، و سبع از مضافات همدان است. [1] در آنروز طول شهر کوفه به پنجاه و چهار ميل ميرسد بطوريکه کاخهاي آن مجاور کربلا است. خداوند در آنروز کربلا را محل آمد و رفت فرشتگان و مومنين خواهد نمود و در آنروز ارزشي بسزا دارد، چنان برکت بان روي مياورد که اگر مومني از روي حقيقت در آنجا بايستد و يکدفعه از خداوند طلب روزي کند خداوند هزار برابر دنيا باو عطا ميفرمايد. [2] آنگاه حضرت صادق عليه السلام آهي کشيد و فرمود: اي مفضل تمام اماکن روي زمين بر يکديگر فخر مي کردند. از جمله کعبه در مسجد الحرام بر زمين کربلا فخر نمود. خداوند وحي فرستاد که اي کعبه ساکت باش و بر کربلا فخر مکن زيرا کربلا بقعه مبارکي است که در آنجا از جانب خداوند بوسيله درخت به موسي بن عمران وحي شد.



[ صفحه 1160]



و همان تلي است که مريم و عيسي منزل کردند و محلي است که سر حسين عليه السلام را در آن شستشو دادند و مريم عيسي را شست و خودش هم بعد از ولادت وي غسل کرد. کربلا بهترين سرزمينهاست. پيغمبر هنگام غيبتش از آنجا باسمان بالا رفت و آنجا تا موقع ظهور قائم خير و برکت زيادي براي شيعيان ما دارد.