نيز در محاسن از عبد الحميد واسطي روايت نموده که گفت: بامام محمد باقر عليه السلام عرضکردم: آقا بخدا قسم دکانهاي خود را بانتظار ظهور امام زمان رها کرديم تا جائيکه چيزي نمانده که از فقر و بيچارگي دست تکدي پيش مردم دراز کنيم. فرمود: اي عبد الحميد آيا گمان ميکني اگر کسي خود را وقف راه خدا کند خداوند راه روزي بروي او نمي گشايد؟ آري و الله خداوند حتما در رحمت خود را بروي او خواهد گشود. خدا رحمت کند کسيکه خود را در اختيار ما گذاشته است. خدا رحمت کند آنکس که امر ما را زنده نگاه دارد. عرضکردم: اگر من پيش از آنکه بشرف ملاقات قائم شما فايز گردد، بميرم چگونه خواهم بود؟ فرمود: هر کدام از شما که ميگويد: اگر قائم آل محمد را ببينم بياري او بر ميخيزم، مانند کسي است که در رکاب او شمشير بزند و کسيکه در رکاب وي شهيد شود مثل اينستکه دوبار شهيد شده است. اين روايت در کمال الدين بسند ديگر هم نقل شده، با اين فرق که ميگويد: مثل کسي است که در رکاب او شمشير زند بلکه مثل کسي است که با وي شهيد شود. همچنين در محاسن برقي از حضرت صادق عليه السلام روايت ميکند که فرمود:



[ صفحه 898]



اگر کسي از شما بر اين عقيده انتظار قيام امام زمان بميرد، مانند اينست که در راه خدا شمشير زده است. هم در آن کتاب از فيض بن مختار نقل شده که گفت: از حضرت صادق عليه السلام شنيدم ميفرمود: هر کس از شما بميرد در حاليکه منتظر ظهور قائم آل محمد باشد مثل کسي است که با قائم در خيمه اش باشد. سپس لحظه اي سکوت نموده و آنگاه فرمود: نه بلکه مانند کسي است که در رکاب او شمشير زده است. بعد از آن فرمود: نه بخدا. بدانيد که او همچون کسي است که در رکاب پيغمبر صلي الله عليه و آله بعز شهادت نائل گشته است. شيخ طوسي در کتاب غيبت از ابوبصير روايت ميکند که حضرت صادق عليه السلام فرمود: موقعيکه سلمان رضي الله عنه وارد کوفه شد و بانشهر نظر افکند، مصيبتهاي کوفه را که بعدها ميبايد پديد آيد براي مردم بيان کرد حتي فجايع سلطنت بني اميه و خلفاي بعد از آنها را نيز ذکر نمود و آنگاه گفت: چون کار باينجا کشيد با گليمهاي خانه خود بسر بريد تا وقتيکه پاک نهاد پسر پاکزاد پاکيزه سرشت که غيبت ميکند و از وطن و بستگانش دور ميماند، آشکار شود.