و نيز در آن کتاب از موسي بن اعين روايت نموده که امام صادق عليه السلام فرمود: آمدن سفياني امري حتمي است. از موقع آمدن وي تا آخر کارش جمعا پانزده ماه است، شش ماه جنگ مي کند وقتي پنج منطقه [1] را بتصرف آورد نه ماه سلطنت مي کند و يک روز بيش از آن نمي ماند. هم در غيبت نعماني از معلي بن خنيس نقل کرده که گفت: شنيدم حضرت صادق مي فرمود: بعضي از وقايع حتمي است که بايد روي دهد و بعضي غير حتمي است که ممکن است بعللي اتفاق نيافتد و از جمله امور حتميه خروج سفياني در ماه رجب است. و هم در کتاب مزبور زراره از برادرش عبد الملک بن اعين روايت مي کند که گفت: در خدمت حاضر باقر عليه السلام بودم که از قائم سخن بميان آمد، من گفتم: اميدوارم که بزودي قائم ظهور کند و سفياني هم نباشد، حضرت فرمود: نه بخدا قسم آمدن سفياني حتمي است و ناچار بايد بيايد. نيز در کتاي ياد شده از زراره از برادرش حمران بن اعين روايت ميکند که امام محمد باقر عليه السلام در تفسير آيه شريفه ثم قضي اجلا و اجل مسمي عنده فرمود:



[ صفحه 1030]



اجل بر دو گونه است: اجل محتوم و اجل موقوف. حمران پرسيد محتوم حتمي کدام است؟ فرمود: کاريست که جز آن نباشد، پرسيد اجل موقوف چيست؟ فرمود: اجلي است که بسته بمشيت و خواست خداست. حمران گفت: من اميدوارم که آمدن سفياني از اجل موقوف باشد. حضرت فرمود: نه بخدا از اجل محتوم است. و نيز در کتاب نامبرده از فضيل بن يسار از امام محمد باقر عليه السلام نقل شده که فرمود: بعضي از امور موقوف و پاره اي محتوم است و آمدن سفياني از امور محتوم است که حتما مي بايد بيايد. همچنين در غيبت نعماني از خلاد صايغ روايت کرده که حضرت صادق عليه السلام فرمود: آمدن سفياني از امور مسلم است، و جز در ماه رجب نميايد مردي عرضکرد وقتي او آمد وضع ما شيعيان چگونه است؟ فرمود: در آنموقع بطرف ما اين روايت در آن کتاب بسند ديگر هم نقل شده است. مولف. بطرف ما يعني کار بسوي ما بازگشت مي کند و قائم ما ظاهر ميشود بعبارت ديگر يعني برويد بشهري که قائم از آنجا ظهور مي کند. زيرا سفياني بانجا نميرسد و متوسل بما شويد [2] و هم در کتاب مزبور از جابر جعفي نقل کرده که گفت: از امام محمد باقر عليه السلام پرسيدم: سفياني کي خواهد آمد؟ فرمود: از کجا سفياني تا کسيکه بعد از اوست يعني قائم آل محمد نيامده باين زودي ميايد؟ وقتي آب در زمين کوفه جوشيد و لشکر شما شيعيان را بقتل رسانيد، منتظر سفياني و آمدن قائم باشيد. هم در آن کتاب از بطائني نقل مي کند که گفت: با حضرت امام موسي کاظم از مکه تا مدينه همسفر بودم. روزي آن حضرت بمن فرمود: اگر اهل آسمان و زمين



[ صفحه 1031]



عليه بني عباس قيام کنند. بطوريکه. زمين از خون آنها سيراب شود، مادام که سفياني خروج نکرده بي اثر است. عرضکردم: آقا آمدن سفياني حتمي است؟ فرمود: آري حتمي است. آنگاه سر مبارک را پائين انداخت، و بعد سربرداشت و فرمود: دولت بني عباس بر پايه حيله و نيرنگ قرار گرفته، اين دولت طوري از ميان خواهد رفت که اثري از آن باقي نماند. آنگاه دوباره حکومت آنها تجديد ميشود بطوريکه گوئي آسيبي بان نرسيده است. هم در آن کتاب از حسن بن ابراهيم نقل کرده که گفت: بحضرت امام رضا عليه السلام عرضکردم مي گويند: قائم در وقتي ظهور ميکند که دولت بني عباس منقرض شده باشد. فرمود: دروغ گفته اند. موقع ظهور او هنوز دولت بني عباس برقرار است [3] و هم در کتاب مزبور از عبد الله بن ابي يعفور روايت نموده که گفت: امام محمد باقر عليه السلام فرمود: براي بني عباس و مرواني واقعه اي در قرقيسا روي ميدهد که در آن جوانان نورس پير ميشوند. خداوند پيروزي را نصيب آنها نميگرداند، و به پرندگان آسمان و درندگان زمين فرمان ميدهد که گوشت ستمگران را بخوريد [4] سپس سفياني خروج ميکند.



[ صفحه 1032]



هم در آنکتاب از محمد بن ربيع اقرع از هشام بن سالم از امام ششم روايت مي کند که فرمود: هنگامي که سفياني بر مناطق پنجگانه استيلاء يافت نه ماه خود



[ صفحه 1033]



را براي ديدن ناملايمات آن آماده سازيد. هشام معتقد بود که آن پنج منطقه دمشق و فلسطين و اردن و حمص و حلب است.



[ صفحه 1034]



و نيز در کتاب ياد شده از حرث روايت نموده که اميرالمومنين فرمود: مهدي ديدگاني جالب، موئي جعده، و خالي بر گونه دارد و ابتداي قيامش از جانب شرق [5] .



[ صفحه 1035]



است در آن هنگام سفياني نيز خروج ميکند و باندازه مدت حاملگي يک زن يعني نه ماه سلطنت مي کند. او در شام خروج مي کند و مردم شام از وي اطاعت مي کنند، جز يک عده که بر عقيده حق استوارند خداوند آنها را از پيوستن باو حفظ مي کند. سفياني با لشکري جرار به بيداء مدينه مي آيد. وقتي به بيداء رسيد، خدا او را بزمين فرو ميبرد البته بالشکرش و اينست معني اين آيه شريفه و لو تري اذا فزعوا فلا فوت و اخذوا من مکان قريب.