هم در آنکتاب از زراره [1] و روايت نموده که گفت: از حضرت صادق عليه السلام شنيدم مي فرمود: قائم پيش از قيامش غيبتي دارد. عرض کردم: براي چه غائب ميشود؟ فرمود: ميترسد: در اين وقت با دست اشاره بشکم خود فرمود يعني ميترسد شکمش را پاره کنند.



[ صفحه 923]



سپس فرمود: اي زراره او همان منتظر است و همان است که مردم درباره ولادتش ترديد ميکنند بعضي مي گويند او هنوز در شکم مادر است. و برخي مي گويند: او غائب است، و عده اي هم مي گويند او هنوز متولد نشده است، و جمعي ميگويند در سال پيش از وفات پدرش متولد شده است اوست که مردم همه در انتظار وي ميباشند ولي خداوند دوست دارد شيعيان را بدينوسيله امتحان کند. در آنموقع است که اهل باطل دچار شک ميشوند. زراره ميگويد: عرضکردم: قربانت کردم اگر من آن زمان را درک نمايم چه کار کنم؟ فرمود: اي زراره اگر آن روز را درک کردي پيوسته اين دعا را بخوان: اللهم عرفني نفسک فانک ان لم تعرفني نفسک لم اعرف نبيک اللهم عرفني نبيک فانک ان لم تعرفني نبيک لم اعرف حجتک اللهم عرفني حجتک فانک ان لم تعرفني حجتک ضلت عن ديني يعني پروردگارا خود را بمن بشناسان که اگر خود را بمن نشناساني نميتوانم پيغمبرت را بشناسم، پروردگارا پيغمبرت را بمن بشناسان که اگر پيغمبرت را بمن نشناساني نميتوانم حجت تو را بشناسم. پروردگارا حجت



[ صفحه 924]



خود را بمن بشناسان، که اگر حجت خود را بمن نشناساني دين خود را از دست ميدهم آنگاه فرمود اي زراره جواني را در مدينه خواهند کشت. عرضکردم: اين همان نيست که لشکر سفياني او را ميکشند؟ فرمود: نه بلکه لشکر اولاد فلان او را بقتل ميرسانند، اين لشکر حرکت نموده بمدينه ميايند بطوريکه مردم نميدانند آنها در چه وضعي وارد مدينه شدند. آنگاه آن جوان را گرفته و با بيدادگري و ظلم و ستم بقتل ميرسانند [2] بعد از آن خداوند ديگر بانها مهلت نميدهد و در آنموقع منتظر فرج و گشايش باشيد. اين روايت را صدوق در کمال الدين بدو سند ديگر و نيز در غيبت شيخ و نعماني بدو طريق ديگر و هم کليني در کافي بدو طريق ديگر، همه از زراه و او از آن حضرت روايت کرده اند. و هم در کمال الدين از عمر بن عبد العزيز از امام صادق عليه السلام روايت نموده که بوي فرمود: هنگاميکه صبح و شام امامي نديدي که از وي پيروي کني، هر کس را دوست ميداري دوست و کساني را که دشمن ميداري دشمن بدار تا آنکه خداوند آن امام را ظاهر گرداند [3] هم در آن کتاب از عيسي بن عبد الله بن عمر بن علي بن ابيطالب عليه السلام و او از دائيش حضرت صادق عليه السلام روايت ميکند که گفت: عرضکردم: اگر حادثه اي پديد آيد يعني شما بميريد که خدا آن روز را براي من پيش نياورد، از کي پيروي کنم؟ حضرت اشاره به موسي کاظيم عليه السلام نمود. عرضکردم: اگر او هم درگذشت از کي پيروي نمايم؟ فرمود: از فرزندش پيروي کن. عرضکردم: اگر فرزند او هم



[ صفحه 925]



درگذشت و برادر بزرگ و پسر کوچکي بجاي گذاشت از کدام يک پيروي نمايم؟ فرمود از پسرش و بعد از او نيز همينطور است. عرضکردم: اگر او را نشناسم و جاي او را هم ندانم کجاست چه کنم؟ فرمود: ميگوئي: خدايا من بازمانده حجت هاي تو را که از اولاد امام گذشته است دوست ميدارم همين جمله عذر تو را برطرف ميسازد. اين حديث بسند ديگر هم در کمال الدين آمده است. همچنين صدوق در کمال الدين از عبد الله بن سنان روايت ميکند که حضرت صادق عليه السلام فرمود: عنقريب شبهه اي براي شما پديد ميايد که نه علامتي براي يافتن راه حق هست و نه امامي که شما را راهنمائي کند. کسي جز آنها که دعاي غريق ميخوانند از آن ورطه نجات نمي يابد. عرضکردم: دعاي غريق چگونه است؟ فرمود: ميگوئي: يا الله يا رحمن يا رحيم يا مقلب القلوب ثبت قلبي علي دينک عرضکردم: يا مقلب القلوب و الابصار ثبت قلبي علي دينک فرمود: خداوند مقلب القلوب و الابصار است، ولي اينطور که من ميگويم بگو: يا مقلب القلوب ثبت قلبي علي دينک.