صدوق در کمال الدين از محمد بن علي بن محمد حاتم نوفلي از احمد بن عيسي و شاء و او از احمد بن طاهر قمي و او از محمد بن بحر بن سهل شيباني و او از احمد بن مسرور از سعد بن عبد الله قمي روايت کرده که گفت: من شوق زيادي برايم جمع آوري کتاب هائي داشتم که مشتمل بر علوم مشکله و دقايق آنها باشد. ميخواستم که با مطالعه آنها حقايق مذهب شيعه را بخوبي آشکار کنم، و از آنچه موجب اشتباه مردم ميشود سخن نگويم. تا اگر مخالفين طرف صحبت شدم، با مطالعه غوامض و مشکلات آن، بر وي غلبه يابم. من سخت پابند مذهب شيعه اثني عشري بوده و هنگام مناظرات با اهل تسنن از تامين جاني و سلامتي خود چشم پوشيده، منتظر مناظره و هر گونه دعوا و دشمني بودم، تا جائيکه کار مناظره ما بدشمني و ناسزا گفتن ميکشيد. عيب هاي آنها را ميگفتم و از روي اعمال پيشوايان آنان پرده بر ميداشتم،



[ صفحه 827]



تا اينکه وقتي دچار يکنفر دانشمند ناصبي شدم که در کشمکش عقيده سختگير و در دشمني بسيار کينه توز و در جدل و پيروي از باطل از همه متعصب تر، و در سوال از موضوعات ديني و علمي، از ديگران بد زبان تر، و در امور باطل از همه ثابت قدم تر بود.