نيز در کمال الدين از محمد بن علي بن احمد زرچي روايت نموده که گفت: مرد جواني را در سامره در مسجد معروف به مسجد زبيد ديدم که ميگفت: من از بني هاشم يعني بني عباس و از اولاد موسي بن عيسي عباسي هستم. موقعيکه با من سخن گفت صدا زد: يا غزال يا زلال ناگهان ديدم کنيز پيري آمد و او گفت: اي کنيز داستان ميل و مولود را براي آقاي خود نقل کن. کنيز گفت: روزي طفل ما بيمار شد، خانم بمن گفت: برو بخانه حسن بن علي عليه السلام امام حسن عسکري و بحکيمه عمه آن حضرت بگو: چيزي بما مرحمت کن تا بوسيله آن شفاي مولود خود را از خدا بگيريم من هم بخدمت حکيم خاتون رفتم و از وي مسئلت نمودم. حکيمه بيکي از اهل خانه فرمود: آن ميلي که چشم نوزاد ديشب يعني امام زمان عليه السلام را با آن سرمه کشيديم، بياوريد، آنميل را آوردند و بمن داد و من هم بخانم خود دادم و با آنچشم طفل خودمان را سرمه کشيديم و همان باعث شفاي طفل شد آنميل نزد ما بود ولي بعدها گم شد [1] .



[ صفحه 664]