ابن عباس گويد چون پيغمبر (ص) در غزوه بني قريظه کعب بن اسد را حاضر کرد تا گردنش را بزند، رسول خدا باو نگاهي کرد و فرمود ايکعب سفارش ابن حواش دانشمنديکه از شام آمد بتو سودي نبخشيد؟ او بتو گفت شراب ناب و نان گندم را در شام گذاشتم و آمدم بسختي و با مشتي خرماگذاران ميکنم بخاطر پيغمبريکه همين اوقات مبعوث ميشود، در مکه طلوع ميکند و اين شهر هجرتگاه او



[ صفحه 305]



ميشود، بسيار خوش اخلاق و خندانست و بسيار کشنده دشمنان، بتکيه ناني و چند دانه خرما قناعت ميکند و سوار الاغ برهنه ميشود، در چشمش سرخي است و ميان دو شانه اش مهر نبوت، شمشيرش را بر دوش ميگذارد و بهر که بر سر راهش درآيد اعتناي نمي نمايد تسلطش تا آنجا ميرسد که نه پاي شتر در آنجا رسيده و نه سم اسب، کعب عرض کرد ايمحمد درست ميفرمائيد چنين بوده است اگر نه آن بود که ميترسم يهود مرا سرزنش کنند که از کشتن ترسيد محققا بتو ايمان مياوردم و تو را تصديق ميکردم ولي من بر دين يهودان زيستم بر همان زنده بودم و بر همان ميميرم، رسول خدا فرمود او را پيش داريد و گردنشرا بزنيد او را پيش آوردند و گردنش را زدند.