أَمَّنْ يُجيبُ الْمُضْطَرَّ اِذا دَعاهُ وَ يَکْشِفُ السُّوءَ وَ يَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الأرْضِ.

کيست آن که اجابت مي کند دعاي مضطر را آنگاه که دست به درگاه او بلند کند، و با اين استجابت گرفتاري را برطرف مي کند و شما را جانشينان زمين قرار مي دهد؟

بياييد قبل از همه گوش جان فرا دهيم به دعاي مضطر حقيقي که در پاسخ به نداي الهي در آيه «امّن يجيب...»، قبل از ما دست نياز بالا گرفته و براي فرج خويش دعا مي کند. [1] .

ما که امام دلسوز و مهربان خود را از اعماق قلب دوست داريم، به صداي دلنشين او گوش جان مي سپاريم؛ و دعاي او را که از عمق اضطرار برمي خيزد آمين مي گوييم.