استفاده از فرصتهايي همچون نيمه شعبان که روز ميلاد آن گل خلقت است، و يا روز جمعه که ميعاد او با شيعيانش براي ظهور است، بهانه خوبي براي تقرّب بيشتر به حضرت اوست که مي گوييم:

اللَّهُمَّ بِحَقِّ لَيْلَتِنا هذِهِ... هذا يَوْمُ الْجُمُعَةِ وَ هُوَ الْيَوْمُ الْمُتَوَقَّعُ فيهِ ظُهُورُکَ.

خدايا بحق اين شب (نيمه شعبان) و آنکه در اين شب بدنيا آمده و بحق حجت تو و موعود چنين شبي که فضيلتي در کنار ساير فضائلش قرار داده اي... نور تابنده تو و پرتو فروزانت و پرچم نوراني در شب تاريک، او که غايب و پنهان است.

او که ميلادش با عظمت و نژادش با کرامت است. ملائکه شاهدان او و خداوند ياور و مؤيّد و ملائکه مددکاران اويند، آنگاه که وعده ظهورش فرا رسد.

آن شمشير خداوند که کند نشود و نور خدايي که خاموش نگردد و صاحب حلمي که تحمّلش تمام نشود. او که مدار روزگار است و اصل و ناموس زمان...

اي امام زمان! امروز جمعه است که انتظار مي رود ظهور تو در آن باشد، و فرج مؤمنين به دست تو و قتل کافرين به شمشير تو در آن واقع شود.

اي مولاي من، در اين روز من مهمان و پناهنده به توام، و تو کريمي و از اولاد کريمان هستي و ضيافت و پناه دادن کار توست. پس مرا هم به ميهماني خود راه ده و پناهم ده.