اصل ظهور امام عصر عليه السلام از مسائل قطعي و غير قابل ترديد در اسلام است، فرمايش امام رضا عليه السلام گوياي اين حقيقت است :

«لَو لَم يَبْقَ من الدُّنيا إلّا يومٌ واحد لَطَوَّل اللَّهُ ذلِک اليومَ حَتّي يَخْرُجَ فَيَمْلأُها عَدلًا کما مُلِئَتْ جَوراً». [1] .

اگر از عمر دنيا جز يک روز باقي نماند، خداوند متعال آن روز را به قدري طولاني خواهد کرد، تا آن حضرت ظهور نموده و زمين را لبريز از عدل فرمايد همانطور که از ظلم پر شده باشد.

ظهور حضرت مهدي عليه السلام به طور ناگهاني بوده و زمان مشخصي براي آن ذکر نشده است و تنها به برخي از تحولات و علائم ظهور اشاره گرديده است.

حضرت رضاعليه السلام به نابساماني هاي عصر غيبت اشاره مي فرمايند :

به ناگزير فتنه سخت خانمان براندازي روي خواهد داد که همه خويشان و نزديکان و همرازان در آن سقوط مي کنند و آن هنگامي است که شيعيان، سومين جانشين از فرزندم را از دست بدهند، همه اهل آسمان وزمين و همه شيفتگان و دردمندان و دل سوختگان براي او (مهدي عليه السلام) گريه مي کنند. [2] .

هم چنين در ادامه بيان فوق، سخن از نااميدي مردم به ميان مي آيد :

گويي با چشم خود مي بينم در حالي که مردم به يأس و نااميدي دچار شده اند، بشارت ظهورش را مي شنوند که اين صدا از مسافت دور همچون فاصله نزديک شنيده مي شود. [3] .