بزرگداشت کريمان و تجليل از انسانهاي وارسته، هميشه و در همه جا پسنديده است ؛ چنان که براي پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم و فرزندان معصومش عليهم السلام بالاترين تکريم ها و تجليل ها شايسته و بايسته به نظر مي رسد ؛ امّا برخاستن و در حالِ قيام «دست بر سر نهادن» تواضع و احترامي است که هنگام شنيدن نام هيچ کس، جز «قائم آل محمّد عليهم السلام» به صورت سيره و سنّت مؤکّد درنيامده است.

امام رضا عليه السلام هنگام ذکر نام «قائم» ارواحنا فداه از جاي برخاسته، و دست بر سر مي نهاده ومي فرمود : «خدايا فرجش را برسان و قيامش را آسان گردان». [1] .

از امام صادق عليه السلام سؤال شد : علت برخاستن، در موقع شنيدن نام حضرت قائم عليه السلام چيست؟

فرمود : زيرا براي او غيبتي طولاني است، و از شدّت مهرباني خود نسبت به دوستانش، هرکس را که به اين لقب از او ياد کند، به ديده عنايت مي نگرد ؛ زيرا اين لقب يادآور قيام آن حضرت مي باشد و به خاطر بزرگداشت آن وجود مقدّس است که بايد بنده خاضع و فروتن، هنگامي که حضرت مهدي عليه السلام با ديدگان شريفش به او نگاه مي کند، برخيزد و احترام کند و تعجيل فرج او را از خداي تعالي بخواهد. [2] .

پيام اين «قيام»، احترام به حضرت قائم عليه السلام و اعلام آمادگي براي آرمانهاي مقدّس و قيام جهاني اوست.