خداي متعال براي هدايت انسانها، ائمه عليهم السلام را معرفي فرموده است تا مردم با مراجعه به ايشان، از گمراهي نجات يافته به سعادت ابدي برسند:

«وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَکَّرُونَ ». [1] .

و به تحقيق براي ايشان پيوسته سخنان را رسانديم ؛ شايد متذکّر شوند.

حضرت موسي بن جعفر عليه السلام مي فرمايد : «منظور از اين آيه : فرستادن امامان در پي يک ديگر است». [2] .

اين از بزرگترين نعمت هاي خدا بر انسانهاست ؛ چراکه تنها وسيله هدايت، وجود مقدس چهارده معصوم عليهم السلام اند و امّت اسلام اين سعادت پر افتخار را داشت که با سيزده نفر از اين بزرگواران زندگي کند و از محضر آنها بهره مند گردد.

اگرچه اسرار غيبت امام عصر عليه السلام براي ما به طور کامل روشن نشده و طبق رواياتي که در اين خصوص آمده است علّتِ آن پس از ظهورِ خود آن حضرت مشخص مي گردد، يکي از حکمت ها و اسراري که براي آن ذکر شده است خشم گرفتن خداوند بر مردم و امّت قدر ناشناس پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم است.

نعمت حضور ائمّه عليهم السلام فضل بزرگي از طرف خدا بر انسان هاست که متأسّفانه به خاطر معاصي خود و قدرناشناسي، از آن محروم گشته اند.

امام باقر عليه السلام مي فرمايند : «وقتي خداوند متعال بر آفريده هاي خود غضب نمايد، ما (اهل بيت) را از مجاورت آن ها دور مي کند». [3] .