جناب حجة الاسلام شيخ حسن بهشتي نقل فرمود:

در سال 1367 در ايام حج به بيمارستاني رفته بودم، پيرمردي ترک زبان را ديدم که حادثه اي غير عادي از برايش رخ داده بود. همراهان او مي گفتند او دو روز است گم شده، و اينک به محل کاروان بازگشته، در حالي که او نه تنها شماره کاروان خويش را نمي داند، بلکه از نام کاروان و اين که جاي آن کجاست، نيز خبر ندارد!

من حساس شده، کمي با او صحبت کردم، او با ساده دلي گفت: من گم شده

بودم، ناگهان آقايي در مسجد الحرام به کنارم آمده، مرا طواف داده، نماز طواف را هم به کمک او خواندم، سپس به کمک او سعي صفا و مروه را انجام دادم و آنگاه او از من پذيرايي کرد و پس از دو روز به کاروان رسانيد، من نمي دانم او که بود؟! ولي بسيار در حق من لطف و مهرباني داشت. [1] .