جناب حجة الاسلام علوي گلپايگاني فرمود:

قبر مرحوم آقا سيد محمد باقر چهار سوئي در قبرستان تخت فولاد اصفهان در گوشه اي دور افتاده قرار دارد اين دوري قبر علت مهمي دارد که من از زبان خود آن مرحوم نقل مي کنم او مي فرمود:

روزگاري که براي فاتحه بر قبور، به قبرستان تخت فولاد مي رفتم در بسياري از مواقع مردي را در دور دست قبرستان مي ديدم که ساعتها ايستاده و به خواندن ادعيه مشغول است روزي حساس شده، به سويش رفتم پس از سلام و تعارفات اوليه از اينکه او اينجا - که در آخرين قسمت قبرستان است - ساعتها ايستاده و به ذکر مشغول است پرسيدم، او ابتدا حاضر به سخن گفتن نبود ولي در اثر اصرار گفت:

اين جا قبر پدرم که تاجر بزرگي بوده قرار دارد، قبر او نيز در کنار مردي از اصحاب خاص حضرت بقية الله عجل الله تعالي فرجه الشريف است که من به توصيه اکيد پدرم، سالهاست به اين مکان آمده و در اين جا براي آندو از خداوند طلب مغفرت و رحمت، و علو درجات مي کنم.

با تعجب و اصرار فراوان از چيستي ارتباط فوق پرسيدم؟

او گفت: سالها قبل وقتي پدرم که عازم زيارت حج بوده، روزي در مسير راه از قافله عقب مانده و جانش به شدت به خطر مي افتد او در حال نااميدي به حضرت بقية الله توسل مي يابد لحظاتي بعد ناگاه مردي اسب سوار را از دور مي بيند که به همراه فرد ديگري به نزدش مي آيند آن مرد اسب سوار پس از رسيدن به پدرم و پرس و جو از حالش، سفارش پدرم را به آن ديگري مي کند دستور مي دهد پدرم را به مکه برساند و خود مي رود، دقايقي بعد پدرم با آن مرد به راه افتاده و ناگهان خود را در مکه مي يابد. آن مرد به هنگام خداحافظي، به پدرم مي گويد: پس از اعمال حج اگر خواستي به شهر اصفهان برگردي به فلان جا بيا تا با هم به آن شهر باز گرديم.

پدرم پس از اعمال حج، به همان نقطه آمده و با کمک آن مرد وارسته، زمان ممکن و يک لحظه به شهر اصفهان باز مي گردد. مردم آن روزگار از اينکه پدرم در آن جمله پس از اتمام مراسم حج آنهم تنهائي به شهر بازگشته، تعجب مي کنند ولي او چيزي نمي گويد.

روزي در ميان ديدارکنندگان با مردي شبيه به همان مرد صحابي مواجه مي شود، پس از دقت، متوجه مي شود که اين مرد همان دوست صحابي او است پس به اصرار او را به صرف غذا دعوت مي کند و در عين حال از حال و روزش مي پرسد متوجه مي شود که آن مرد سرايدار يکي از سراهايي است که او نيز در آنجا مغازه اي دارد، در پايان آن مرد صحابي رو به پدرم کرده و مي گويد:

تشرفات مرا تا هنگامي که زنده هستم به کسي بازگو نکن زماني که من از دنيا رفتم مرا در اين نقطه از قبرستان تخت فولاد - همان جائي که الان قبر پدرم است - دفن کن، و از پول خودم براي هزينه تجهيز و دفنم استفاده بنما.

چند روز بعد زماني که پدرم از حمام عازم منزل بوده ناگهان متوجه ازدحام غير عادي اي، جلوي سراي بازار مي شود جلو رفته و پس از کمي پرس و جو متوجه مي شود که آن مرد صحابي، از دنيا رفته است. پس با ناراحتي تمام مردم را کنار زده و خود تصدي امور او را بر عهده مي گيرد، وقتي به اتاق اش مي رود زير متکايش چنين نامه اي را مي يابد:

خدايا سر من فاش شده است ديگر طاقت ماندن ندارم پس مرا به سوي خود بخوان!

باري پدرم پس از خبردار کردن مردم و بسياري از بزرگان شهر، آن مرد صحابي را تجهيز مي کند و در همين جائي که الان مي بيني، دفن مي کند بعدها خود پدرم نيز وصيت کرد که مرا در کنار قبر آن مرد صحابي دفن نمايم و براي هر دو طلب مغفرت و رحمت کنم من نيز سالها است به اين مکان آمده و براي آن دو، به وظيفه ام عمل مي کنم. [1] .