تشريح نشانه هاي ظهور، به همان نسبت که براي مؤمنان و دوستان آن حضرت رهگشاست و موجب مي گردد که آنان با درک و بينش صحيح از زمان، خويش را براي پيوستن به جبهه حق و کمک و ياري امام (ع) آماده سازند، براي غير مسلمانان و دشمنان حضرت مهدي (ع) نيز مي تواند، هشداري باشد تا بهنگام، خود را براي مخالفت و موضع گيري در برابر آن حضرت مهيا سازند و به تهيه ساز و برگ جنگي و اقدامات پيشگيرانه بپردازند بويژه آن که وقتي دسته اي از اين نشانه ها در زمان واحدي و در نزديکي ظهور واقع شود، چه بسا اسباب آن شود که دشمنان از واقع امر مطلع شوند و به سرعت اقدامات لازم را براي رو در رويي با وي به عمل آورند و مشکلات جدي بر سر راه انقلاب امام (ع) به وجود آورند بنابراين، بيان نشانه هاي ظهور، چه بسا به زيان قيام امام (ع) و ياران وي تمام شود! در پاسخ به اين اشکال چند نکته را يادآور مي شويم:الف. مخالفان از دو حال خارج نيستند:

1. گروهي اصلاً منکر وجود مهدي (عج) و مسأله ظهورند و به هيچ يک از اين نشانه ها، اعتقادي ندارند، مانند کافران، مشرکان و....

2. گروهي، ظهور مصلح کلي را در آخر الزمان، قبول دارند، و لي اين که آن منجي، حضرت مهدي (ع) باشد، با ويژگيها و نشانه هايي که ما معتقديم، قبول ندارند. مانند مسيحيان و يهوديان و...

روشن است که هر دو گروه، اصل ظهور حضرت مهدي (ع) و نشانه هايي را که ما براي نشان دادن نزديکي ظهور معتقديم، قبول ندارند و همه را از اساس منکرند، بنابراين معني ندارد که آنها مترصد باشند که به محض تحقق نشانه ها، آماده مخالفت و کارشکني شوند.

ب. بر فرض که دشمنان، حضرت مهدي (ع) نشانه هاي ظهور را هم بشناسند و بدانند، باز هم نمي توانند جلوي حرکت او را بگيرند، زيرا مسأله ظهور امري اتوماتيکي نيست که تا آن نشانه ها آشکار شد، بدون فاصله محقق شود و در نتيجه آنها بتوانند ابراز مخالفت و کارشکني بکنند. بلکه ظهور به اراده خداوند است هر گاه زمينه را مهيّا ديد، به آن حضرت اذن ظهور مي دهد.

ج. نکته مهم تر اين که، به موجب روايات، ظهور حضرت مهدي (عج) در شرايطي صورت مي گيرد که به اراده خداوند، حيله گري و توطئه دشمنان، آشکار و خنثي مي گردد و دشمنان آن حضرت از رويارويي با وي ناتوان مي شوند و هر کاري بکنند نمي توانند به هدفهاي شوم خويش دست يابند. از اين روي، اگر همه را به درستي بشناسند، باز هم نمي توانند از نشانه ها سوء استفاده بکنند و...

د. خداوندي که ظهور حضرت مهدي (ع) را در آخرالزمان و در شرايطي که دنيا در آتش ظلم و تباهي مي سوزد، مقرر داشته، خود ضامن فراهم شدن شرايط و خنثي کردن توطئه دشمنان و محافظت ازآن حضرت است. انقلاب حضرت مهدي، انقلاب عادي نيست، بلکه انقلابي است که به اراده خداوند تحقق مي يابد و خداوند، بهترين پشتيبان و نگهدارنده آن است.

ه. از اين نکته نيز نبايد غافل بود که عقايد انحرافي و باطل و ديد مادي مخالفان و دشمنان حضرت مهدي (عج)، سبب مي شود که براي همه اين مسائل توجيهات مادي داشته باشند و از واقعيتها و حقايق، هيچ گاه آگاه نشوند:

(وجعلنا من بين ايديهم سداً و من خلفهم سداً فأغشيناهم فهم لايبصرون) . [1] .