فراگير شدن ظلم وجور، از نشانه هاي معروف ظهور حضرت مهدي (ع) به شمار است. اين نشانه، در روايات بسيار، به چشم مي خورد. در بعضي به همين عنوان کلي، مورد اشاره قرار گرفته، چنانکه در روايت معروفي که با سندهاي گوناگون نقل شده آمده:

(يملأ الله به الأرض قسطاً وعدلاً بعد ما ملئت ظلماً وجوراً). [1] .

خداوند، به وسيله ظهور مهدي (ع) زمين را پر از عدل و داد مي سازد، پس از آن که از ظلم و ستم پر شده باشد.

يا از حضرت مهدي (عج) نقل شده:

(علامة ظهوري کثرة الهرج والمرج والفتن...). [2] .

نشانه آشکار شدن من، زياد شدن هرج و مرج و فتنه ها و آشوبهاست.

گاهي نيز، زياد شدن گناهان و مفاسد اخلاقي و اجتماعي در ميان مسلمانان، به عنوان نشانه هاي نزديک شدن ظهور پيش گويي شده است.

علامه مجلسي، در باب نشانه هاي ظهور، روايتي را از امام صادق (ع) آورده که در آن، بيش از يکصد نوع گناه و انحراف اخلاقي، اجتماعي، اعتقادي و فرهنگي که در دوران غيبت، دامن گير جوامع اسلامي مي شود، پيش گويي شده است [3] ، از جمله: رشوه خواري، قماربازي، شراب خواري، زياد شدن زنا، لواط، قطع صلح رحم، سنگ دل شدن مردمان، اهتمام مردم تنها به شهوت و شکم، از ميان رفتن شرم، نپرداختن زکات و خمس، کم فروشي، بي اعتنايي به اوقات نماز، آراستن مساجد به زيور آلات، گزاردن حج به انگيزه هاي مادي و براي غيرخدا، رعايت نکردن احترام بزرگترها، پيروي از ثروتمندان، صرف کردن سرمايه هاي عظيم در فساد و ابتذال و بي ديني، چاپلوسي و تملق گويي و....

زياد شدن اين فسادها و آلودگيها در ميان مردم، در واقع، نوعي از فراگير شدن ظلم و جور روي زمين است. البته فساد و گناه، کم وبيش، در ميان مردم بوده، مهم، فراگير شدن آن است، به گونه اي که بديها برخوبيها، ضدارزشها، بر ارزشها، غلبه مي يابد و لهيبِ آتش فساد و تباهي، دامن همه را مي گيرد و جامعه انساني در باتلاق فساد و انحطاط فرو مي رود.

افزون بر اين، گسترش حاکميت استکبار در روي زمين و در استضعاف و محروميت قرار گرفتن پيروان حق، که براساس پيش گويي امامان (ع) در آستانه ظهور پيش خواهد آمد، نمود ديگري از بي عدالتي و زياد شدن ظلم و جور است. در زمان حاضر، سلطه ستمگرانه و غارتگرانه استکبار جهاني و استثمار و غارت ثروتهاي ملتهاي محروم، طليعه اي از تحقق اين نشانه و فراگير شدن ظلم و جور است.

يادآوري: سخن از زياد شدن ظلم و جور و گناه و کم شدن افراد صالح است، نه اين که همه مردم کافر شوند، يا افراد صالح هيچ نباشند. در همان زمان، که همه جا را تباهي فرا گرفته و ابرهاي تيره گناه سايه افکنده، افراد پاکباخته، متعهد و صالحي که زمينه قيام آن حضرت را آماده مي سازند و در حمايت از آن منجي بزرگ، به جهاد بر مي خيزند.

در روايات، در حالي که از زياد شدن ستم، به عنوان نشانه ظهور ياد شده، به اين نکته نيز اشاره شده که جامعه منتظر مهدي، بايد در به پا داشتن ارزشها و مبارزه با ضد ارزشها، تلاش جدّي بکند و منتظران، به تهذيب نفس بپردازند و....

شهيد مرتضي مطهري، روايتي را از شيخ صدوق مي آورد مبني بر اين که: منظور از فراگير شدن ستم، آن است که هر يک از شقي و سعيد،گروه حق و باطل، به نهايت کار خود مي رسند. ستمکاران و بدکاران، به نهايت درجه بدي و نابکاري مي رسند و لهيب آتش آنان همه را فرا مي گيرد. در اين هنگام، که صالحان در مظلوميت و استضعاف به سر مي برند و همه راههاي چاره بر آنان بسته مي شود، مهدي (ع) ظهور مي کند و دنيا را پر از عدل و داد مي کند. [4] .