اثبات الوصيه
نوشته: ابي الحسن علي بن الحسين بن علي المسعودي.
ناشر: دارالضواء، بيروت.
شماره صفحه ها: 295.
مسعودي، در شهر بابِل ديده به جهان گشود و در بغداد به کسب دانش پرداخت . [1] سپس براي ادامه تحصيل، به مصر سفر کرد و از آن جا براي استفاده از علماي بصره، راهي آن ديار شد، از دانشمند برجسته بصره، از جمله: ابا خليفه الحمحي بهره گرفت . [2] .
در سال 309 ه. ق. از شهرهاي فارس و کرمان ديدن کرد و مدتي در استخر فارس اقامت گزيد و از عالمان آن منطقه بهره جست، از آن جا به هند و چين سفر کرد. اين مرحله از سير و سياحت علمي خود را در عمان به پايان برد.
در سال 314 ه. ق. مرحله ديگري از هجرت علمي خود را از عمّان آغاز کرد و به ماوراء آذربايجان، گرگان، فلسطين و شام رفت. در سال 332 ه. ق. عازم انطاکيه و سپس مصر شد. در مصر اقامت گزيد و در جمادي الآخر سال 345 ه. ق. يا 363 ه. ق. در همان جا به درود حيات گفت. [3] .
مسعودي را از بزرگان دانش رجال و تراجم،شخصيت برجسته علمي، جليل القدر، مورد اطمينان و بزرگوار معرفي کرده اند. [4] .
از مسعودي، آثار ارزنده اي در موضوعات گوناگون به يادگار مانده که از آن جمله است: اثبات الوصيه. کتاب ارزشمند اثبات الوصية، موضوعات: تاريخي و اعتقادي و... را در بر دارد. ابتدا، به بيان جنود عقل و جهل، خلق جن و ناس وسجود ملائکه پرداخته است، آن گاه، جريانهاي تاريخي را از هبوط آدم، رسالت انبياء الهي و مردان بزرگ، تا ولادت پيامبر اکرم اسلام(ص)، به بحث مي گذارد.
بعد مي پردازد به چگونگي انتقال پيامبر(ص) از اصلاب انبياء و حوادث صدر اسلام: دعوت خصوصي و عمومي، معراج و هجرت پيامبر(ص) و نزول قرآن، اثبات امامت تک تک ائمه(ع)، از نظر تاريخي در محدوده تاريخ ائمه(ع) جريانهايي که در عصر هر امامي اتفاق افتاده، شيوه برخورد آنان با حاکمان زمان و عکس العملهاي حاکمان را به رشته تحرير در مي آورد. در پايان، امامت امام عصر(عج) را از زبان مخبران صادق اثبات مي کند و موضوعاتي را به شرح زير، در باب امامت امام دوازدهم و مسأله غيبت وي، به بوته بررسي مي نهد: امام زمان فرزند کيست.
ويژگيها حضرت.
انتظار فرج.
نشانه هاي ظهور.
مقابله حضرت به هنگام ظهور با ستمکاران و...
پاورقي
[1] (مروج الذهب)، مسعودي، ج 277:1، دارالمعرفه، بيروت.
[2] (اعيان الشيعه)، ج 105:41.
[3] (شذرات الذهب)، ابن العماد الحنبلي، ج 371:2، داراحياء التراث العربي، بيروت؛ (لسان الميزان) ج 225:2، موسسه الاعلمي للمطبوعات بيروت.
(فوائد الرضوية) شيخ عباس قمي:277.
[4] (روضات الجنات)؛ خوانساري، 282:4، اسماعيليان، قم.