مرحوم علاّمه مجلسي از ملحقات کتاب انيس العابدين و علاّمه نوري در نجم الثاقب نقل مي کنند که:

سيّد بن طاووس قدس اللّه سره مي فرمايد که:

در يک سحرگاه در سرداب مطهّر از حضرت صاحب الامر ارواحنا فداه اين مناجات را شنيده ام که مي فرمايد:

اللّهمّ ان شيعتنا خلقت من شعاع انوارنا و بقيّة طينتنا و قد فعلوا ذنوبا کثيرة اتکالاً علي حبّنا و ولايتنا فان کانت ذنوبهم بينک و بينهم فاصفح عن هم فقد رضينا و ما کان منها فيما بينهم فاصلح بينهم وقاص بها عن خمسنا وادخلهم الجنّة و ذحزحهم عن النّار و لاتجمع بينهم وبين اعدائنا في سخطک.

خدايا شيعيان ما را از شعاع نور ما و بقيّه طينت ما خلق کرده اي، آنها گناهان زيادي به اتّکاء بر محبّت به ما و ولايت ما کرده اند، اگر گناهان آنها گناهي است که در ارتباط با تو است از آنها بگذر که ما را راضي کرده اي و آنچه از گناهان آنها در ارتباط با خودشان هست، خودت بين آنها را اصلاح کن و از خمسي که حقّ ما است به آنها بده تا راضي شوند و آنها را از آتش؟ جهنّم نجات بده و آنها را با دشمنان ما در سخط خود جمع نفرما.