باقي بن عطوه علوي که از سادات حسيني بوده و مورد اعتماد علي بن عيسي اربلي مي باشد نقل کرده که گفت:

پدرم زيدي مذهب بود و او به مرضي مبتلاء بود که به هيچ وجه اطبّاء نمي توانستند او را معالجه کنند و از من و چند پسر ديگرش که همه شيعه و دوازده امامي بوديم ناراحت بود و دوست نداشت که ما در غير مذهب خودش باشيم و گاهي که ما براي او استدلال حقانيت مذهب تشيّع را مي نموديم و به او مي گفتيم که حضرت بقيّة اللّه (عجل اللّه تعالي له الفرج) زنده است مي گفت:

اگر راست مي گوئيد! بگوئيد او بيايد و مرا شفاء بدهد تا من باور کنم و معتقد به مذهب شما بشوم و مکرّر مي گفت:

من شما را تصديق نمي کنم و به مذهب شما قائل نمي شوم مگر آنکه صاحب شما، امام زمان شما، حضرت مهدي شما بيايد و مرا از اين مرض نجات بدهد!! تا آنکه يک شب بعد از نماز عشاء که ما همه يکجا جمع بوديم و پدرم در اطاق خودش بستري بود شنيديم که صدا مي زند و مي گويد بيائيد بشتابيد عجله کنيد که آقاي شما اينجاست!! ما خود را با عجله نزد او رسانديم، کسي را نديديم ولي او به طرف در اطاق نگاه مي کرد و مي گفت پي او بدويد و به خدمت مولاي خود برسيد، زيرا همين لحظه او از نزد من از اين اطاق بيرون رفت ما به دستور او از در اطاق بيرون رفتيم و هرچه اين طرف و آن طرف دويديم، کسي را نديديم به نزد پدر برگشتيم و از او سؤ ال کرديم که چه بود و چه شد او مي گريست و مي گفت شخصي نزد من آمد و گفت:

يا عطوه.

گفتم:

شما که هستي؟! فرمود:

من صاحب پسران تو امام زمان پسران تو هستم آمده ام تو را شفاء بدهم، بعد از آن دست دراز کرد و در جاي مرض گذاشت و به کلّي مرا از آن کسالت نجات داد و من سلامتي کامل خود را دريافتم و آثاري از آن کسالت در من نيست و لذا متوجّه شدم که او امام زمان حضرت حجّة بن الحسن (عليه السّلام) است و به همين جهت شما را صدا زدم که او را زيارت کنيد! که متاءسّفانه به مجرّدي که شما آمديد آن حضرت از در اطاق بيرون رفت.

مرحوم حاجي نوري در نجم الثّاقب مي نويسد که:

علي بن عيسي اربلي مي گويد:

من قضيّه عطوه را از غير پسرانش مکرّر سؤ ال کردم آنها مي گفتند که ما او را قبلاً با کسالتش در مذهب زيدي ديده بوديم و بعد از شفا او را با داشتن مذهب شيعه اثني عشري نيز ديده ايم.

و ضمنا در اينجا علي بن عيسي اربلي مي گويد که در بين راه مدينه به مکّه مردم زياد خدمت حضرت وليّ عصر ارواحنا فداه رسيده اند.