همان‌طور که در تعريف عدالت اقتصادي گفته شد، عدالت اقتصادي به معناي فرايند تصميم‌گيري مبتني بر اسلام (که امور را به سه امر الهي، امور عمومي، و امور خصوصي تقسيم مي‌کند) است که در زمينه توليد، به «عدالت در حفظ و گسترش ثروت»، يعني رشد اقتصادي پايدار؛ در زمينه توزيع، به «عدالت در توزيع ثروت»؛ و در زمينه مصرف يا رفاه اقتصادي يا تقليل کمبود کالاها و خدمات، که هدف نهايي خرده نظام اقتصادي اسلام است، به «آموزه کفايت» مي‌رسد. بنابراين تعريف، گستره شاخص‌هاي عدالت اقتصادي مهدوي را مي توان در سه محور توليد، توزيع [کاهش فقر و نابرابري] و مصرف از روايات عصر ظهور استخراج کرد.