بازگشت

هدف عدالت اقتصادي


ترديدي نيست که بدترين و ناهنجارترين اسارت براي بشريت، فقر و نياز روزانه به غذا، لباس، مسکن، دارو و ديگر لوازم زندگي است. اين اسارت براي انسان لحظه اي آسايش و فراغت باقي نمي گذارد، زمينه هاي رشد و تکامل معنوي و مادي او را نابود مي سازد و همواره انسان را در انديشه سير کردن شکم و پوشاندن بدن و دست يابي به سايبان و بهبودي از درد و بيماري و غيره فرو مي برد. در واقع، فرصتي باقي نمي گذارد تا انسان به مفاهيم بالا و برتر زندگي بيانديشد، پايگاه انساني خود را درک کند و از عروج و تکامل نوع انسان سخن بگويد. هدف نهايي عدالت اقتصادي اين است که هر شخص آزاد باشد تا به‌طور خلاقانه، در کارهاي نامحدود و بي‌شمار فراتر از اقتصاد و مربوط به ذهن و روح درگير شود. در دوران رفاه اقتصادي و رفع همه نيازها، آدمي از اين بردگي و اسارت هستي سوز رهايي مي يابد، از بند مشکلات آن آزاد مي گردد، و به مسائل متعالي و برتر و تکامل و رشد و صعود مي انديشد و در آن راستا گام برمي دارد.

احاديث بسياري درباره رفاه اقتصادي دوران ظهور وجود دارد و اين مسئله شايد از مسائلي باشد که بيش‌ترين تأکيد بر آن شده است. امام علي (ع) مي‌فرمايد:

واعلموا انکم ان اتبعتم طالع المشرق سلک بکم منهاج الرسول... و کفيتم مؤونه الطلب والتعسف، و نبذتم الثقل الفادح عن الاعناق....

بدانيد اگر شما از قيامگر مشرق (امام مهدي «ع ») پيروي کنيد، شما را به آيين پيامبر درآورد... تا از رنج طلب و ظلم (در راه دستيابي به امور زندگي) آسوده شويد و بار سنگين (زندگي) را از شانه هايتان بر زمين نهيد....

رفاه تا اين پايه و تأمين سطح زندگي تا اين سطح، آرماني است الهي که به دست مبشر راستين عدالت، انصاف، سعادت و آسايش، امام مهدي (ع) تحقق مي يابد. پيامبر اکرم (ص) نيز مي‌فرمايد:

يکون في امتي المهدي... يتنعم امتي في زمانه نعيماً لم يتنعموا مثله قط البر والفاجر، يرسل السماء عليهم مدرارا ولا تدخر الارض شيئا من نباتها.

در امت من، مهدي قيام کند... و در زمان او، مردم به نعمت‌هايي دست مي يابند که در هيچ زماني دست نيافته باشند. (همه) نيکوکاران و بدکاران. آسمان بر آنان ببارد و زمين چيزي از روييدني‌هاي خود را پنهان ندارد.