وظيفه اصلي هر نظام اقتصادي، توليد کالاها و خدمات مورد نياز جامعه است. يکي از پرسش هاي مهمي که درباره توليد، گريبانگير سازمان سياسي جامعه مي شود، اين است که در عصر صنعت، هماهنگ‌کننده توليد صنعتي کيست؟ به ديگر سخن، از آن‌جا که صنعتي شدن به فرايندهاي اقتصادي يا سازمان توليد اجتماعي با قاعده اي نياز دارد تا بتواند ميان فعاليت بشري، ماشين‌آلات و نهاده ها و ستاده هاي مواد خام و کالا هماهنگي برقرار کند، چه سازوکاري و چه سازمان توليد اجتماعي با قاعده اي اين مهم را به انجام بايد برساند؟

نظام اقتصادي کمونيستي «برنامه ريزي متمرکز» را پيشنهاد مي کند، ولي نظام اقتصادي سرمايه داري «نظام بازار» را به عنوان يک فرايند اقتصادي هماهنگ‌کننده توليد صنعتي ارائه مي کند. بنابراين مي‌توان سازوکارهاي اقتصادي نظام سرمايه‌داري را صنعت‌گرايي و بازار آزاد ناميد.