فلسفه نياز انسان به رهبري الهي و وحي اين است که انسان به تنهايي نمي‌تواند نيازهاي معنوي خود را برطرف نمايد. پيامبران آمده‌اند تا انسان را بسازند. پيامبران آمده‌اند تا خدا را به انسان معرفي کنند. پيامبران آمده‌اند به انسان کمک کنند تا استعدادهاي خود را از قوه به فعليت درآورد.

لازمه اعتقاد به رهبري الهي و از جمله نبوت، دخالت در سرنوشت اجتماع است، چه هدف و مقصود پيامبران نيز همين مسأله بوده است.

به همين سبب است که اگر همه رهبران الهي و پيامبران در يک زمان‌، در يک محلي جمع بشوند، هيچ اختلافي و در ميان آنها رخ نخواهد داد. [1] پيامبران به دنبال شکستن کنگره‌ها و کاخ‌هاي ظلم، [2] مسلط بر نفس خويش، [3] خدمتگزار مردم، [4] پيامبران جلوه رحمت حق تعالي بوده‌اند [5] و ثبات قدم داشته [6] و فروتن [7] و ساده زيست بوده‌اند.

شما مي‌بينيد که بزرگترين افراد بشر انبيا بودند و ساده‌ترين از همه هم آنها بودند. در عين حالي که بزرگ‌تر از همه بودند و همه آنها را به بزرگي مي‌شناختند، در عين حال ساده‌ترين افراد بودند در وضع زندگي‌شان. [8] .

نه تنها خوبي توده‌هاي مردم از برکت انبياست، [9] بلکه تمام خيرات عالم اثر انبياست. [10] انبيا عهده‌دار تزکيه انسان هستند.

فلسفه ارسال رسل و رهبران الهي اين است که مردم از خدا پيروي کنند و از طاغوت دوري کنند. [11] .

در نگاه الهي‌، سرانجام کار از آن مؤ‌منان و رهبران الهي است، هرچند که دشمني ابليس و پيروانش در طول تاريخ در مقابل خداجويان قرار داشته و دارد. [12] .

با ختم نبوت، رهبري الهي خاتمه نمي‌يابد، بلکه در امامت و ولايت تداوم پيدا مي‌کند؛ چرا که خداوند در قرآن راه را بر هرگونه اطاعت غيرالهي بسته است.