خدمت به مردم، اجراي احکام اسلام و به ويژه تلاش براي تحقق عدا
در اين زمينه نيز آيات فراواني در قرآن کريم آمده است که به ناگزير به بخشي از آنها اشاره مي‌کنيم:
(لَقَد ارسَلنا رُسُلَنا بِالبَيٍّناتِ وَ أَنزَلنا مَعَهُمُ الکِتابَ وَ المِيزانَ لِيَقُومَ الناسُ بِالقِسطِ ) (حديد/35)
رسولان خود را با دلايل روشن ارسال کرديم و با آنان کتاب و ميزان را فرو فرستاديم تا مردم قسط و دادگري به پا دارند.
(قُل امَرَ رَبّي بِالقِسطِ) (اعراف/39)
[خداوند به پيامبر اسلام (ص) دستور داده است که] بگو امر کرده است مرا پروردگارم به قسط.
(فَاًِذا جاء رَسُولُهُم قُضِيَ بَينَهُم بِالقِسطِ وَ هُم لا يُظلَمُونَ) (يونس/47)
هنگامي که پيامبرشان آمد، بين آنان به قسط قضاوت کرده و بدان‌ها ظلمي نشد.
(الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الا ُمّيَّ الَّذِ‌ي يَجِدُونَهُ مَکتُوباً عِندَ‌هُم فِي التَّوراهِ وَ الا ًِنجِيلِ يَأمُرُ‌هُم بِالمَعرُوفِ وَ يَنهاهُم عَنِ المُنکَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيٍّباتِ وَ يُحَرّمُ عَلَيهِمُ الخَبائثَ وَ يَضَعُ عَنهُم اِصرَ‌هُم وَ الا َ‌غلالَ الَّتِي کانَت عَلَيهِم فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِ‌ي أُنزِلَ مَعَهُ اولئِکَ هُمُ المُفلِحُونَ) (اعراف/157)
آنان که پيروي کنند از رسول و پيغمبر اُمي که در تورات و انجيلي که در دست آنهاست (نام و نشانش را) نگاشته مي‌يابند (که آن رسول) آنها را امر به هر نيکويي و نهي از هر زشتي خواهد کرد و بر آنان هر طعام پاکيزه و مطبوع را حلال و هر پليد منفور را حرام مي‌گرداند و احکام پررنج و مشقتي را که (از جهل و ناداني) چون زنجير به گردن خود نهاده‌اند، همه را برمي‌دارد؛ پس آنان که به او گرويدند و از او حرمت و عزت نگاه داشتند و ياري او کردند و نوري را که به او نازل شد پيروي نمودند، آن گروه به حقيقت رستگاران عالمند.
اين آيه، عمده آن چيزي را که مي‌خواستيم ارائه کنيم دربر دارد. وقتي وظايف پيامبر فرمان دادن به تمامي نيکي‌ها و نهي از تمام بدي‌ها است، وظايف جانشينان او و وظيفه نظام اسلامي منتسب به پيامبر نيز همين موارد خواهد بود». همچنين بزرگ‌ترين خدمت به مردم باز کردن زنجيرهاي جهل و گمراهي از انديشه آنهاست.
(اِنَّ اللهَ يَأمُرُ بِالعَدلِ وَ الا‌ِحسانِ وَ اًِيتاءِ ذِ‌ي القُربي وَ يَنهي عَنِ الفَحشاءِ وَ المُنکَرِ وَ البَغيِ) (نحل/90)
همانا خدا خلق را فرمان به عدل و احسان مي‌دهد و به بذل و عطاء خويشاوندان امر مي‌کند و از افعال زشت و منکر و ظلم نهي مي‌کند.
بديهي است اين دستور، دستوري عام است که شامل نظام سياسي اسلامي و رهبران و کارگزاران حکومتي نيز مي‌شود.