در نوشته مورد بحث چنان‌چه پيش‌تر اشاره شد، امامت امري تقليدي و در نتيجه فرعي قلمداد شده و گفته شده: «توطئه امامت و وصايت براي اولين بار در تاريخ اسلام از سوي عبدالله بن سباي يهودي به ظاهر مسلمان شده مطرح شد و پس از آن انديشه امام زمان (ع) آرام آرام ساخته و پرداخته شده است». [1] ضمناً اين مورد نادرست نيز بر اساس برداشت موهومي از آيه 74 سوره فرقان:)واجعلناللمتقين اماماً (ما را پيشواي باتقوايان قرار ده، ادعا شده که مراد از امامت عامه اين است که هر مؤ‌مني حق دارد کانديداي رهبري شود (رک‌: پاورقي شماره 5 مقاله) در يک جاي مقاله هم گفته شده (ص 10): «اماميه از امام زمان بيش‌تر از خدا استعانت مي‌جويند او را ولايت تکويني داده همه جا او را حاضر و ناظر مي‌دانند». اکنون در پاسخ به موارد يادشده نکات زير يادآوري مي‌شود: