فراز ديگري از مقاله مورد بحث کذب و جهل دانستن روايات مربوط به امام زمان (ع) و غير متواتر شمردن آنهاست، (رک صفحات 5، 6 و 7).

نخست: پس از بحث قرآني و عقلي راجع به ولايت، امامت و مهدويت، حتي اگر هيچ روايتي در موضوع نداشته باشيم،مشکلي نيست.ليکن از حسن‌اتفاق و تقدير نيکوي خداي بزرگ،روايات شيعه و سني هر کدام به تصديق‌اهل فن در حد تواتر است. [1] .

دوم: نويسنده مقاله براي هيچ کدام از دو ادعايش دليل علمي درايي و رجالي اقامه نکرده است. کذب و جعل شمردن روايات مستلزم بررسي سندي تمام آن‌ها و نشان دادن رجال ضعيف در سند و بيان ضعف هايشان به استناد رجاليان موثق است. در مورد عدم تواتر نيز سخن نامبرده آن هم بدون بررسي آماري نامقبول است.

سوم: سخن کساني که مثل نويسنده يادشده در روايات خدشه کرده‌اند بايد با همين معيارها بررسي شود وگرنه ارزشي نخواهد داشت صرف نظر از اين‌که اصولاً برخي از آنان مانند ابن خلدون چنين نظري که نويسنده مدعي است ندارند. [2] .