شايد نياز به گفتن نداشته باشد که ما تفسير به را‌ي و تأ‌ويل بي دليل باطنيان را در مورد قرآن صحيح نمي‌دانيم و اين نيز تحت ضابطه کلي «لايَمَسه الا المطهرون» [1] مي‌گنجد که نتيجه‌اش ضابطه‌مند بودن فهم و تفسير قرآن بدين شکل است: تفسير قرآن به کمک خود قرآن و اثر صحيح و معتبر از پيغمبر (ص) و اهل بيت (ع) به کمک عقل هدايت شده با معيارهاي منطقي.