غيبت امام دوازدهم در طول دوران غيبت تأ‌ثيري بر منتظرانش دارد که حضورش ندارد و آن اشتياق و عشق بي‌حساب نسبت به حضرتش، انتظار بي‌تابانه براي ظهورش و وظيفه‌شناسي و زمينه سازي براي قيامش مي‌باشد. آنان که مرتب فرياد مي‌کنند «بنفسي انت من مغيب لم يخل منا»، «بنفسي انت من نازح ما نزح عنا»، به طور طبيعي هم مي‌گويند: «اين هادم ابنيه الشرک والنفاق، اين قاطع حبائل الکذب والافتراء» [1] اينان امامشان را کاملاً در کنار خويش احساس مي‌کنند، کاملاً اميدوارند و خود را براي ياري رهبرشان آماده مي‌کنند. غيبتي که تا اين سطح آثار روحي و فرهنگي باارزش دارد چگونه بي فايده و بيهوده تلقي مي‌شود؟

ايجاد نظام مقدس جمهوري اسلامي در ايران که خود تحرک وسيعي در جهان اسلام را موجب گرديده به ويژه در قلب خاورميانه در لبنان و فلسطين اشغالي خواب راحت را از چشم صهيونيست‌ها ربوده و به شرايط کنوني کشاندن از نتايج با ارزش اعتقاد به مهدويت است. آيا نويسنده اين ميزان آمادگي براي ظهور امام زمان (عج) و زمينه سازي را به حساب نمي‌آورد؟ آمادگي براي ياري امام مهدي (عج) مفهوم ديگري نيز دارد و آن اجراي احکام الهي در عصر غيبت است که در صفحه 18 و 20 مقاله مورد بحث شيعه، متهم به تعطيل بسياري از مهم‌ترين احکام دين شده است! بر خلاف اين ادعا شيعه قائل به تعطيل دين در روزگار غيبت نيست، بلکه اجراي احکام و حدود را زمينه ساز ظهور مقتدايش مي‌داند نه گناه کردن بيش‌تر را که عالم پر از ظلم و جور شود تا امام (ع) ظاهر شود!

بنابر همين منطق در بزرگ‌ترين مهد تشيع در جهان يعني ايران، جمهوري اسلامي به دست تواناي حضرت امام خميني (ره) و مردم تأ‌سيس شد تا تمام احکام دين از جمله: جهاد، خمس، زکات و... به اجرا در آيد.

در صفحه 6 مقاله خمس و سهم امام (ع) بهانه اي براي ولايت فقيه دانسته شده، اما چنين نيست؛ چرا که لا‌زمه وجود حکومت دريافت آن است و با وجود حکومت است که اين فرايض ديني به نحو کامل تحقق مي‌يابد. پاسخ شبهه ديگري نيز که در صفحه 19 مقاله مورد بحث آمده لازم است.

نويسنده گفته حالا که شرايط در ايران کاملاً فراهم شده چرا امام زمان (عج) ظهور نمي‌کند؟! ناگفته پيداست که ايران بخشي از جهان اسلام و بخشي کوچک از کره زمين است و ظهور منجي جهان تا تمام زمين شرايط فراهم نگردد رخ نمي‌دهد. مضافاً به اين‌که زمام اين امر تنها به دست خداي حکيم و قدير است نه کسي ديگر.