يکي از نکاتي که بايد مورد توجه قرار گيرد، علاقه و احساس نيازمندي دو جانبهِ انتقال دهنده و گيرنده پيام نسبت به موضوع گفتار است.

‌بايد توجه داشت چنان‌چه کسي به موضوعي علاقه ندارد و آن را با اعماق وجودش احساس نمي‌کند، نمي‌تواند انتقال دهنده خوبي براي آن پيام باشد. اين گونه افراد در انتقال پيام موفق نخواهند بود؛ زيرا مباحث ارزشي هنگامي که از اعماق جان باشد، در دل ديگران خواهد نشست. هنگامي که پيام، زباني باشد از حد گوش فراتر نمي‌رود و چه زيبا حضرت علي(ع) همگان را به اين نکته توجه مي‌دهد:

اذا طابق الکلام نيه المتکلم قبله السامع و اذا خالف نيته لم يحسن موضعه في قلبه. [1] .

هرگاه سخن گوينده با باور دروني‌اش يکسان باشد شنونده آن را مي‌پذيرد و هرگاه با باور دروني‌اش يکسان نباشد در جان شنونده از جايگاه خوبي برخوردار نمي‌شود.

‌از اين رو بايد مبلغان مهدويت خود سراسر عشق و شور و علاقه نسبت به موضوع باشند و علاوه بر آن به موضوعات شورآفرين و مورد علاقه مخاطبان در مباحث مهدويت بپردازند و غالباً مباحثي مورد علاقه مخاطبان است که مورد نياز آنان باشد. از اين‌رو بايد در تهيه محتوا، به اين مسئله توجه شود.