يکي ديگر از آسيب‌هاي فعاليت‌هاي فرهنگي مهدويت، عدم بهره‌گيري اصولي و درست از هنر و ادب در تبليغ و تبيين مباحث مهدوي است.

‌با توجه به گرايش جوانان و نوجوانان نسبت به هنر و ادب و علاقه‌مندي آنان به شعر و متون آهنگين و جاذبيتي که اين گونه ابزار براي آنان دارد، جا دارد ارائه مباحث مهدويت براي اين قشر با بهره‌گيري بجا و منطقي و اصول‌مند از سبک‌هاي هنري و ادبي همراه شود؛ چرا که اين مسئله در جذب و ايجاد رغبت دروني در مباحث مؤ‌ثر و کارساز است.

‌بنابراين، مي‌توان با بهره‌گيري از هنر و ادبيات، درهاي زيبايي و لطايف تربيت مهدوي را بر روح و روان مخاطبان گشود و از طريق هنر به خلق زيبايي‌هاي معنوي در جوانان پرداخت.

‌با توجه به طبيعت خاص انسان که از هنر و زيبايي لذت مي‌برد و از شنيدن مطالب خشک و يکنواخت گريزان است، براي انتقال پيام‌ها در حوزهِ مورد بحث بايد از روش‌هاي هنري و زيباشناسي استفاده کرد.

‌امروزه استعمارگران براي رسيدن به اهداف شوم خود کم‌تر مردم را به طور مستقيم و به صورت خشک به آن راه دعوت مي‌کنند، بلکه با ظواهر زيبا آنان را با اهداف خويش همراه مي‌سازند. آن‌ها از تمامي امکانات مثل فيلم، کارتون، تئاتر، نقاشي، گرافيک، مجسمه سازي، خط، مسابقه، معما و... و در يک جمله «هنر» براي استحکام پايه‌هاي الحادي خود به خوبي بهره مي‌جويند، ولي متأ‌سفانه ما، تنها برخي از روش‌هاي سنتي و معين را به رسميت مي‌شناسيم. در هر صورت به خوبي مي‌شود از هنر و ادبيات ديني در تثبيت آموزه‌هاي مهدوي بهره ببريم.