پژوهش در زمينهِ آسيب‌شناسي مهدويت، عرصه‌اي جديد و بدون پيشينهِ تحقيقيِ در خور توجه است. از اين رو اين نوشتار، تنها مقدمه‌اي در اين باب است و نگارنده اميد دارد تا با انجام چنين پژوهش‌هايي باب تحقيق و پژوهش در اين مبحث بيش‌تر گشوده گردد. چرا که هنوز تحقيق نظري يا ميداني در خور توجه، معتبر و جامعي در اين‌باره وجود ندارد. متأ‌سفانه علاوه بر اين که پژوهشي نظام‌مند و بنيادين در اين زمينه نداريم، از پژوهش‌هاي تجربي و ميداني که بتواند بيانگر وضعيت موجود مهدويت در کشور باشد، نيز بي‌بهره مي‌باشيم. تحقيقاتي هم که صورت گرفته، عمدتاً بي‌نظم و غيرنظام‌مندند و پژوهشي که تحليلي، موشکافانه و برخوردار از شيوه‌هاي ارزشيابي باشد وجود ندارد.