در نظام تربيتي اسلام، وجود پيامبران و امامان معصوم، براي زمينه سازي براي تکامل و رشد معنوي انسان از جايگاه مهمي برخوردار است و اساساً هدف از بعثت انبيا به ويژه رسالت خاتم پيامبران(ص) تکميل فضايل اخلاقي و فراهم کردن تجهيزات اين رشد و کمال بيان شده است.

‌شخصيت اخلاقي عنصر اساسي و جوهره اصلي وجود انسان را تشکيل مي‌دهد و بدون اخلاق، آدمي شخصيت واقعي خود را باز نمي‌يابد. اخلاق در انسان، گرايش به فضايل اخلاقي را ايجاد و روح ملکوتي انسان را به اوج کمال مي‌رساند.

‌انساني که از نظر اخلاقي پرورش يافته و به فضايل و نيکي‌ها گرايش پيدا مي‌کند، طبيعي است که عاشق و دلباخته انسان‌هاي بافضيلت و کمال مي‌شود و به دنبال آنان مي‌گردد، از اين‌رو وقتي با شخصيت بلند و متعالي انسان کاملي چون امام زمان(عج) مواجه مي‌شود، عقربه‌هاي درون او به صورت ناخودآگاه به سوي امام کشيده مي‌شود و بدون چون و چرا او را مي‌پذيرد.

‌به همين دليل بايد پيش از معرفي شخصيت امام زمان(عج)، به پرورش اخلاقي فرد اقدام کرد. در اين صورت او خود به سوي الگوها و اسوه‌هاي اخلاقي متمايل مي‌شود و هر چه الگو کامل‌تر و متعالي‌تر باشد، گرايش دروني و مثبت‌تري نسبت به او پيدا کند. آن گاه در پرتو شخصيت اين انسان کامل و انس و الفت با او و با محبت و عطوفت و احترام به شخصيت انسان کامل، در مسير رشد، پويايي و تکامل اخلاقي خود گام‌هاي بلندتر و بزرگ‌تري را برمي‌دارد.

‌هرگاه اخلاق با زمينه فطري و عقلي که دارد رنگ عاطفي نيز به خود بگيرد و به صورت احساسي پاک درآيد، اين بهترين راه براي جذب جوانان به وجود مبارک امام زمان(عج) مي‌شود. بنابراين، متوليان تعليم و تربيت نبايد از اين اهرم مؤ‌ثر غافل باشند.