به برکت او آسمان اشک شادي مي ريزد چشمه سارها سرازير مي شود و
فعند ذلک... و تفيض العيون و تنبت الارض ضعف اکلها. [1] .
در آن هنگام چشمه‌سارها، سرازير و زمين چندين برابر محصول خود مي‌روياند.
«تعطي السماء قطرها؛ آسمان، باران خويش را فرو مي‌فرستد». [2] .
پاورقي
[1] ينابيع الموده، ج 3، ص 136؛ روزگار رهايي، 601.
[2] بحار الانوار، 53، ص 85 باب 29.