ياوي الي المهدي امته کما تاوي النحل الي يعسوبها. [1] .

امت اسلامي به مهدي (عج اللّه فرجه الشريف) مهر مي‌ورزند و به سويش پناه مي‌برند. آن چنان‌که زنبوران عسل به سوي ملکهِ خود پناه مي‌برند.

عاشقان، چنان او را دوست دارند که چون حضرت سخن مي‌گويند، آن قدر گريه مي‌کنند که نمي‌فهمند حضرت چه مي‌گويد:

يدخل المهدي الي الکوفه و... فيدخل حتي ياتي المنبر و يخطُبُ فلا يدري الناس ما قال من البکاء. [2] .

... مهدي داخل کوفه مي‌شود.... برفراز منبر قرار مي‌گيرد و خطبه آغاز مي‌کند (آن قدر مردم اشک شوق مي‌ريزند که) از شدت گريه نمي‌فهمند که او چه مي‌گويد؟!

تلک عشره کامله؛ [3] .



آن سفر کرده که صد قافله دل همره اوست

هر کجا هست خدايا به سلامت دارش [4] .