يفرح بخروجه اهل السماوات و سکانها. [1] .

به قيام او، اهل آسمان‌ها و ساکنين آن‌ها شادماني کردند.

امام صادق (ع):

يفرح به اهل السماء و اهل الارض و الطير في الهواء و الحيتان في البحر. [2] .

اهل آسمان و زمين به وسيلهِ ظهور او خوشحال مي‌شوند، پرندگان هوا و ماهيان دريا نيز با ظهور او شادي مي‌کنند.

فعند ذلک تفرح الطيور في اوکارها و الحيتان في بحارها و تفيضُ العيون و تنبت الارضُ ضعفَ اُکُلها. [3] .

در آن هنگام پرندگان در آشيانه‌هاي خود شادمان مي‌شوند و ماهيان در قعر درياها شادماني مي‌کنند و چشمه‌ها سرازير مي‌شوند و زمين چندين برابر محصول خود، مي‌روياند.

امام حسن عسکري (ع) به امام زمان (عجل اللّه فرجه الشريف) فرمود:

يود الطفل في المهد لواستطاع اليک نهوضا و نواشطُ الوحشُ لو وجد نحوک مجازاً تهتز بک اطرافُ الدنيا بهجه و تهتز بک اعطاف العِزِّ نُضرهً. [4] .

کودکي که در گهواره آرميده، آرزو مي‌کند که بتواند به سوي تو بشتابد وحشيان صحرا آرزو مي‌کنند که بتوانند به سوي تو راهي يابند. اقطار و اکناف جهان سبز و خرم مي‌شود، چهرهِ دنيا خندان و قله‌هاي شرف و عظمت از تو شاداب و خرامان مي‌گردد.