حضرت، استعدادها را شکوفا مي کند
عقلهاي به خواب رفته را بيداري ميبخشد، زمينها را حيات و زمينهها و استعدادها را شکوفا ميگرداند؛ مگر نه اين است که تمام انبيا و اوصيا آمدهاند تا گنجهاي عقول را استخراج نمايند.
«و يثيروا لهم دفائن العقول؛ تا بر ايشان گنجهاي انديشه و عقل را استخراج نموده، نمايان سازند.» [1] .
آن خزان نزد خدا نفس و هواست
عقل و جان عين بهار است و بقاست [2] .
فجمع به عقولهم و کملت به احلامهم ثم مد اللّه في ابصارهم و اسماعهم. [3] .
خردهاي آنان را گرد آورد، رشدهاي آنان را کامل گرداند و خداوند بر وسعت بينايي و شنوايي آنان ميافزايد.
اذا هز رايته اضاء لها ما بين المشرق و المغرب و وضع اللّه يده علي روِوس العباد. [4] .
چون پرچم او به اهتزاز درآيد، ميان مشرق و مغرب با نور آن روشن ميشود و خداوند دستش را بر سربندگان ميگذارد.
پاورقي
[1] شرح نهج البلاغه / 1/ 113.
[2] مثنوي، دفتر اول، 93.
[3] بشاره الاسلام، 254؛ روزگار رهايي، 622.
[4] اعلام الوري، 435؛ روزگار رهايي، 462.