قرامطه به رهبري ابوطاهر جنابي بر بحرين تسلط يافتند و به جنوب عراق لشکر کشيدند. بصره و کوفه را غارت کردند و کاروان هاي حج را چپاول کردند و امنيت بغداد را به خطر انداختند (16-315 ه: 29-927 م) در دهه دوم قرن چهارم هجري برابر با قرن دهم ميلادي (319 ه: 931 م) جواني در اصفهان به نام زکريا خود را مهدي موعود معرفي کرد و اين امر موجب عقب نشيني قرامطه شد. اين متمهدي اصفهاني ظاهراً ادعا مي کرد که محمدبن اسماعيل مهدي و قائم است در نتيجه اين واقعه در اندک زماني به نسخ شريعت و تن دادن به اباحيگري منجر شد که بنا به اعتقاد آن پيامد ظهور مهدي بود. وقتي که آشکار شد اين مرد شياد است، جنبش اسماعيليان دچار تزلزل شد. [1] اين ادعا هم از نظر اماميه محکوم است و انگيزه آن سياسي و دنيوي بوده است.